ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω συνέχεια ανεπαρκής. Ένα συναίσθημα που δυναμιτίζεται από τις συνθήκες υπο τις οποίες γίνεται το μάθημα στις κλινικές. Είμαι εκτοετής φοιτήτρια Ιατρικής και προσπαθώ σκληρά, διαβάζω πολλές ώρες. Και στα πρώτα έτη διάβαζα, αλλά νιώθω ότι δεν μου έχουν μείνει ιδιαίτερες γνώσεις από εκεί και ας έχω περάσει μαθήματα. Ωστόσο, ακόμα χρωστάω.Όπως προανέφερα, οι καθηγητές είναι πολύ επικριτικοί έως αποθαρρυντικοί και αυτό που έχω να πω είναι ότι με κάνουν να νιώθω σκατά και μετά όταν πηγαίνω σπίτι βάζω τα κλάματα και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο διάβασμά μου. Όλο το καλοκαίρι, από τότε που τέλειωσε η εξεταστική, έχω κλειδαμπαρωθεί μέσα στο δωμάτιό μου και διαβάζω. Από τότε που ξεκινήσαμε, μέσα Αυγούστου, ακόμα πιο εντατικά. Ούτε μία βόλτα. Δεν πήγα ούτε στο σπίτι μου να δω τους δικούς μου. Νιώθω ότι είμαι σε ένα έλος και βυθίζομαι. Το μόνο που θα ήθελα ήταν λίγη επιβεβαίωση, που μερικές φορές την είχα, αλλά δεν τα ξέρω και όλα. Και μετά ο άλλος σε βρίζει για το επίπεδό σου και σε συγκρίνει με άλλα "αστέρια" που τα είχε φοιτητές. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο τυχεροί. Εγώ έχω και πρόβλημα υγείας και επίσης μπηκα με μεταγραφή και ξεκίνησα με μειονέκτημα, γιατί έχασα το πρώτο και πιο σημαντικό εξάμηνο και τον εγκλιματισμό στην σχολή και λοιπά.Δεν μπορώ άλλο να γκρινιάζω. Σίγουρα δεν είναι λύση. Αλλά ούτε μπορώ να διαβάζω αν με αποθαρρύνουν, νιώθω ότι είναι μάταιο. Όλα είναι σκατά, σκατά, σκατά.