ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται "μακαρι να ειχα πεθανει τοτε" ,τοτε που εφευγα χαρουμενη απ το σπιτι του και νομιζα οτι η ζωη μου ειχε αλλαξει θα ημασταν μαζι και θα μιλουσαμε.για μια φορα θα ημουν ευτυχισμενη και κανονικη γαμωτη μου.αλλα οχι,επρεπε να απομυθοποιησω τα παντα.η ζωη μου ειναι μια αηδια,ολο παω και ερχομαι και δεν εχω κανεναν να του μιλησω γι αυτα που πραγματικα με ενδιαφερουν και με απασχολουν (εκτος απο 2-3 φιλες,οι δυο κι ολας σε αλλες πολεις)απο παλια που τα χουμε αναλυσει ολα πλεον.και περιμενα να γνωρισω καποιον που θα μοιαζουμε και θα με καταλαβει.αλλα δεν μου χε πει κανεις οτι μπορει να γνωρισεις καποιον που να ταιριαζετε σε ολα-εκτος απο σενα.και οσοι με πλησιαζουν ειλικρινα δεν ξερω τι μου βρισκουν γιατι ειναι παντα κατι αρκετα αμορφωτοι και οχι εξυπνοι και ουτε με χιουμορ και ουτε με το παραμικρο κοινο ενδιαφερον.και ειμαι μονη μου ενα χρονο.και πριν ειχα κατι για ενα μηνα-το πολυ.και πριν απ αυτο ημουν μονη μου ενα χρονο.και πριν ειχα ερωτευτει.γενικα κανω σεξ μια φορα το χρονο στην καλυτερη και μονο επειδη με πιανει η φρικη και συμβιβαζομαι.και μετα λεω μεεχ αλλα μετα απο ενα χρονο θα παιρνα και τον πιο ανεγκεφαλο για να νιωσω λιγο λιγοτερο μονη μου-για να μη μιλησω για τους γνωστους που με κρινουν ολη την ωρα δεν μου φτανει το προβλημα μου(αν και νομιζω το χουν παρει αποφαση μεχρι κι αυτοι πλεον οτι δεν το χω).και εχω χασει καθε ελπιδα οτι θα κανω ενδιαφερουσες παρεες η θα βρω καποιον να επικοινωνουμε.αυτα ειναι στις ταινιες.η ζωη ειναι ανια,ιντερνετ,τυπικουρες και σουπερμαρκετ.η κολλητη μου μου λεει οτι το προβλημα ειναι οτι ενθουσιαζομαι πολυ και κανω μεγαλα ονειρα και μετα απογοητευομαι,αλλα εγω εχω πανω απο χρονο να ενθουσιαστω και δεν ξερω πως πρεπει να με βοηθαει αυτο- ο μονος λογος που ζω ειναι οτι η αυτοκτονια ειναι πολυ drama και δεν εχω τα κοτσια σε καμμια περιπτωση ενιγουει.