6.7.2016 | 03:21
Είμαι gay και δεν μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου.
Ζω σε πλήρη άρνηση εδώ και πολλά χρόνια. Έχω μάθει να διαχειρίζομαι καταστάσεις και να ξεφεύγω αριστοτεχνικά από υπονοούμενα φίλων και συγγενών. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς αντιλαμβάνονται την κατάσταση αλλά φοβάμαι ότι θα τους χάσω εάν το επικυρώσω οπότε τους ρίχνω στάχτη στα μάτια και αποφεύγω τη συχνή επαφή μαζί τους.Απορρίπτω κατευθείαν κάθε είδους ερωτικό ενδιαφέρον γιατί δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Δεν κάνω σχέση ούτε με άτομα του αντίθετου φύλου. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τα συναισθήματά τους ούτε να ξοδεύω το χρόνο τους. Θαυμάζω όσους ζουν την αλήθεια τους αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω.Λένε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στο θέμα αποδοχής των gay αλλά εγώ διαπιστώνω το αντίθετο. Τελικά, φυσιολογικό και αποδεκτό είναι μόνο ό,τι ταιριάζει στην αισθητική της πλειοψηφίας. Καταντήσαμε να ευχόμαστε θάνατο σε κάποιον επειδή τόλμησε να γεννηθεί με διαφορετικό DNA. Κάποιες μέρες περνάνε εύκολα. Κάποιες άλλες το μυαλό μου με τρελαίνει. Βλέπω το μέλλον μου απαισιόδοξα και μερικά βράδια εύχομαι να μην ξυπνήσω το επόμενο πρωί. Έχω παγιδευτεί σ' ένα φαύλο κύκλο.