ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν σε μια σχεση 5 χρονια και αποφάσισα να χωρισω τωρα στα 21.. ηταν μια πολυ συνειδητη απόφαση.. έκλαψε στεναχωρηθηκε κ νομιζα πηγε παρακατω ..εγω μετα εκανα σχεση με ένα άλλο παιδί και είμαι τρελα ερωτευμένη.. αλλα τον τελευταίο καιρό βλεπω πως κατι έχει αλλάξει.. επικαλείται συνέχεια δουλειές κ εμενα αυτη η κατάσταση με εχει στεναχωρησε πάρα πολυ γτ εγω θελω να βλεπομαστε να περναμε χρονο μαζι να μιλαμε μεσα στην μερα... αλλα τιποτα.. με αποτελεσμα να κλαιω σχεδον καθε βραδυ..σημερα ο πρωην μου με παρακαλεσε να τα ξαναβρουμε με αγαπάει κ θέλει να δωσω ακομα μια ευκαιρία στην σχεαη μας δεν μπορεί να πιστεψει πως τα πεταξα ολα έτσι ξαφνικά...εγω στεναχωριεμαι που τον κανω να νιωθει έτσι.. καταλαβαίνω πως μ αγαπάει κ εγω τον εκτιμώ σαν άνθρωπο κ θελω να ειναι καλα..αλλα δεν μπορω να δώσω τιποτα άλλο.. θα ηθελα τοσο πολυ να γυρναγα να προσπαθουσαμε πάλι.. διναμε πολύ αγάπη ο ενας στον αλλον... αλλα ειμαι ερωτευμένη με άλλον..πως γίνονται ετσι οι σχέσεις?? Δεν γίνεται απλως στα ζευγάρια να τελειωνε ταυτοχρονα κ στους 2 αυτό που ειχαν για να μην μένει πισω ο αλλος κ πονάει?? Ποναει κ εγω πονάω αλλά δεν μπορω να κανω τίποτα..Δεν θα μπορούσα να γυρίσω πισω.. το μονο που θα καραφερνα θα ηταν να μετανιωνα κ να τον ξαναπληγωνα..Δεν του αξίζει.. σε κανέναν δεν άξιζει...