ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι η Ε. ειμαι σχεδον 26 ετων κ καταγομαι απο ενα μικρο νησι του Αιγαιου.Μεγαλωσα στην Αθηνα μα με νοοτροπια της μικρης κλειστης κοινωνιας κατι που με κυνηγαει εν μερει εως σημερα. η ιστορια μου ξεκιναει στα 12 οταν η μαμα μου αρχισε να εχει τα πρωτα της ψυχωτικα επεισοδια..εβελεπε διαφορα πραγματα,επινοουσε καταστασεις,ακουγε φωνες και ολα τα συναφη..Ο πατερασ μου ελειπε στα καραβια,δν εδωσε σημασια προτιμησε τη δουλεια του απο την οικογενεια του,ολο το βαρος επεσε στους παππουδες μου(τους γονεις της μητερας μου) οι οποιοι αργησαν να καταλαβουν το προβλημα με αποτελεσμα η μαμα μου να χειροτερεψει και να χρειαστουν χρονια να γινει καλα..απο τα 12 ως τα 17 περιπου μου που η κατασταση σταθεροποιηθηκε καπως ειχα κλειστει στον εαυτο μου,ημουν πολυ ντροπαλη και δεν μιλουσα ποτε σε κανενα.απο τοτε κοιταζα το καθρεφτη και εβλεπα ενα τερας,νομιζα οτι αν καποιος με γνωριζε θα το εβλεπε και εκεινος κ παντα κρατουσα αποστασεις απο ολους...το μονο που ηθελα ηταν να φυγω απο το σπιτι..πριν απο 3 σχεδον χρονια ο μικροτερος αδερφος μου αρρωσταινει οπως η μαμα μου σε πιο βαρυα μορφη καθως ηταν εφηβος...παλι απο την αρχη με αποκορυφωμα τον εγκλεισμο του 2,5 μηνες σε ψυχιατρικη κλινικη...το τερας που εβλεπα στον καθρεφτη μου μεγαλωνε...αρχισα να πιστευω οτι θα το παθω και εγω..εκανα επιπολαιες σχεσεις παντα με σκοπο να φυγω απο το σπιτι και ετρωγα τα μουτρα μου γιατι φοβομουν να δειξω τον πραγματικο μου εαυτο και δεν γινω αποδεκτη.Εκανα πολυ σεξ με τους εκαστοτε συντροφους μου πιστευοντας ετσι οτι δν θα δουν το τερας μεσα μου..στην πραγματικοτητα εδειχνα ενα εντελως διαφορετικο προσωπο με σκοπο να γινω αποδεκτη και παντα κατεληγα να ειμαι θυμα..ενα αβουλο ατομο που ο καθενας εκανε οτι ηθελε κ επειτα το εξκατελειπε...το τελευταιο διμηνο παραλιγο να βυθιστω σε καταθλιψη νιωθωντας αποτυχημενη αφου δεν εχς καταφερει τπτ στη ζωη μου...χαρη στους πολυ κοντινους μου φιλους πιεστηκα να ξεκινησω ψυχοθεραπεια και σιγα σιγα μαθαινω τον εαυτο μου..προσπαθω να αποδεχτω τη ζωη μου κ να μαθω τον εαυτο μου...ελπιζω καποια στιγμη να κοιταξω το καθρεφτη και το τερας να μην υπαρχει πια...