ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καλησπέρα!! είναι η πρώτη φορά που γράφω διαδικτυακά για κάποιο θέμα μου. λοιπόν ας ξεκινήσω... είμαι 23 χρονών και είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο 9 χρόνια μεγαλύτερο μου.το πρόβλημα μου δεν είναι εκείνος αλλά ο χαρακτήρας μου. είμαι στεναχωρημένη με τις φίλες μου και ξεσπάω σε εκείνον.. βέβαια καταλαβαίνω το λάθος μου και του ζητάω συγνώμη, απλά φοβάμαι ότι εξαντλείται η υπομονή του και δεν θέλω να γκρεμιστούν 6 χρόνια για κανένα λόγο. η νευρικότητα μου ξεκίνησε από τον πρόσφατο γάμο μου... με μάρτυρες τις 2 καλύτερες μου φίλες.κοντά στο γάμο έπεφταν και τα γενέθλια μου, ήταν εδώ όλες καθώς κάποιες σπουδάζουν. δεν μου έκαναν ούτε μία τούρτα ούτε ένα δώρο σε κανένα από τα 2 γεγονότα. επικαλέστηκαν την οικονομική τους δυσχέρεια στο μπατσελορ γιατί μάλλον αισθάνθηκαν άσχημα που δεν έκαναν τίποτα και το πληρώσαμε όλες μαζί. αυτό που με πικραίνει και αποφάσισα να το βγάλω απο μέσα μου έστω και έτσι είναι ότι το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τότε μέχρι σήμερα βγαίνουν καθημερινά, αγοράζει δώρα η μία για την πρόσφατη σχέση της. τέλος να αναφέρω ότι από την παρέα ήμουν η μόνη που έχει αυτοκίνητο έτσι δεν είχα πρόβλημα για όλες τις μετακινήσεις να αναλαμβάνω εγώ χωρίς βεβαια να ζητήσω ούτε βενζινες ουτε τίποτα, η μία έχει εδώ και ένα χρόνο δίπλωμά και αυτοκίνητο το οποίο χρησιμοποιεί μόνο για να πάει στη δουλεία της. κανονίσαμε ένα μπάνιο και λόγο οικονομικής δυσχέρειας με αυτά που γίνονται της εξήγησα ότι δεν μπορώ να πάρω το αυτοκίνητο και ν πάμε με το δικό της . φυσικά αυτο δεν έγινε και απλά ακυρώθηκε. όπως ανέφερα δεν το έχω συζητήσει ούτε μαζί τους αλλά ούτε και με τον άντρα μου. νοιώθω απαίσια όμως που του έχω φερθεί απότομα χωρίς να φταίει. ήδη νοιώθω καλύτερα που το έβγαλα από μέσα μου. θα το διαβάσετε και θα σας φανεί γελοίο σε σχέση με σοβαρότερα προβλήματα που υπάρχουν. αλλά πείτε μου την γνώμη σας....