ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ώρα είναι 20:10.Έχω έρθει απο χθες και μένω στην θεία μου, μαζί με τα δύο ξαδέρφια μου. Τον μεγάλο ξάδερφο δεν τον έχω πετύχει ακόμα και ο μικρότερος είναι στην ηλικία μου. Δεν μιλάει, σαν να είμαστε ξένοι ένα πράγμα. Ούτε καν με χαιρέτισε όταν με είδε, ούτε ρώτησε πως ηταν το ταξίδι, επρεπε να του πει η μάνα του για να μιλήσει. Και δεν είναι μικρός, 27 ετών είμαστε. Στο σπίτι επίσης μένει και μια κοπέλίτσα Καναδέζα (η κοπέλα του μικρου ξαδερφου) και νοικιάζει το ένα δωμάτιο από όσο μου είπε η θεία μου αλλά μπορεί και όχι μιας και μενει με τον ξάδερφο. Καλή κοπελα, γλυκιά και ευγενική, σε αντίθεση με τον αγόρι της. Εγώ τώρα βρίσκομαι στο σαλόνι, μόνη μου, η θεία μου κοιμάται, ο μεγάλος ξάδερφος είναι στη δουλειά ή θα γυρίζει κάπου έξω και ο μικρός ξάδερφος είναι κάτω σε άλλο δωμάτιο προφανώς με την κοπέλα του και βλέπουν τηλεοραση. Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι λιγάκι άβολα. Τελικά να φύγω να πάω να μείνω στην άλλη θεία αύριο; Εκεί μάλλον θα αισθάνομαι περισσότερο άνετα μιας και γνωρίζω τα ξαδερφια μου ή μήπως είναι νωρίς ακόμα να φύγω;