6.12.2012 | 23:03
Είμαι κοπέλα 32 ετών και δεν ζω πλέον..
τα έκανα όλα μέχρι τώρα όπως έπρεπε.. Μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό (από αυτά που δεν τα βρίσκεις εύκολα στον χάρτη), φτωχή οικογένεια (όπου φτώχεια γκρίνια), σπούδασα σε μια αρκετά καλή σχολή της Αθήνας (μηχανικός) χωρίς να επιβαρύνω τους γονείς μου διότι δούλευα. Ακριβώς επειδή δούλευα δεν κατάλαβα τι θα πει "φοιτητική ζωή" νομίζωντας ότι έχω χρόνο. Τώρα πια όλοι μου λένε πως δεν έχω... ... δεν έχω άλλο χρόνο, τώρα είμαι 2 χρόνια άνεργη και ζω εις βάρος άλλων, τώρα όλοι μου τονίζουν ότι έχω κάνει λάθη, ότι έπρεπε όλα να τα έχω κάνει αλλιώς...τώρα όλοι με πιέζουν να κάνω πράγματα που δεν θέλω (μα είναι καλό παιδί, μόνο 15 χρόνια μεγαλύτερός σου, δημόσιος υπάλληλος)...τώρα είναι που η απόσταση από το μπαλκόνι μου μέχρι το κράσπεδο...τι να πω πια..
