ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω 1 χρονο σχεση με καποιον. Εγω 27 αυτος 34.Ολα εγιναν παρα πολυ γρηγορα. Την τριτη μερα χωρις να το καταλαβω ειχε μετακομισει ήδη σπιτι μου. Οχι πως δεν μ αρεσε, ημουν ενθουσιασμενη. Ειχα βγει απο μια πολυ εντονη και τοξικη σχεση και αυτος φανταζε ιδανικος. Η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν μου χαλαει χατιρι ποτρ, με προσεχει, με φροντιζει μου δειχνειι οτι μ αγαπαει .Ειναι ομορφος ευγενικος δεν εχει κανει πολλες σχεσεις, ηρεμος κοινωνικος και αγαπητος απο ολους.Για 10 ολοκληρους μηνες ειμασταν κυριολεκτικα ο ενας πανω στον αλλο.δεν υπηρχε βραδυ που δεν κοιμηθηκαμε μαζι. . Το θεμα ειναι πως σπο ενα διαστημα και μετα αυτος ο ομορφος και ευγενικος κυριουλης ενιωσα οτι μου εχει γινει στενος κορσες. Δεν ειχα προσωπικο χωρο στη δουλεια μου γιατι ερχοταν συνεχεια απροειδοποιητα ειχα χασει τους φιλους μου.Η αληθεια ειναι οτι γουσταρα. Αλλα φρικαρα αποτομα. Εφυγα πηγα ενα ταξιδι στο εξωτερικο με την αδερφη μου για μερικες μερες για να σκεφτω. Να μεινουμε λιγο χωρια. Να δω πως ειναι.Και τοτε σαν να προσγειωθηκα αποτομα.Οταν επεστρεψα με πιο καθαρο μυαλο που πλεον εβλεπα τα ελλατωματα που πριν λιγο καιρο νομιζα πως ηταν ο mister Perfect. Αρχισα να καταλαβαινω πως ειναι υπερβολικα καλος για να με χειραγωγει και να κανω οτι θελει. Ζηλευει πολυ αν κανω πραγματα χωρις αυτον.Αρχισα να βαριεμαι που συμφωνει σε ολα μαζι μου, να βαριεμαι που δεν εχει δικη του αποψη, να μην μ αρεσει το σεξ, να με ενοχλει που ειμαι εγω αυτη που πρεπει να αποφασισω για τα οικονομικα μας, που θα παμε για φαγητο και απλα αυτος να συμφωνει σε ολα. Ειναι υπερβολικα κλειστος και με υπερανθρωπες προσπαθειες προσπαθησα να τον ανοιξω να μου πει καποια πραγματα για τον εαυτο του.Γενικα εχω επενδυσει πολυ στον να τον κανω καλυτερο ανθρωπο ενω εμενα δεν ασχολειται γιατι εγω ξερω να επιβιωνω και να παιρνω σωστες αποφασεις.Εχω αρχισει να κανω συνηθειες που ειχα κοψει οταν τον γνωρισα να βγαινω με φιλες μου και να μην παραδεχεται οτι τον ενοχλει..Ή να διαβαζω βιβλια και να νιωθω οτι τον εχω στο περιθωριο αλλα παλι να μην παραδεχεται τιποτα.Αποφευγει την οποιαδηποτε διαφωνια μαζι μου. Και ειναι κλειστος σαν στρειδι στα προσωπικα του.Αρχιζω να βλεπω κατι τρομακτικα ονειρα με τον πρωην μου σχεδον βραδυ και νιωθω ενοχες. Νιωθω οτι μου λειπει ξαφνικα ο πρωην μου οπου το μελλον μας ηταν αβεβαιο.Και ζουσαμε τον ερωτα μας στο τωρα. Εχω φρικαρει. Θελει οικογενεια παιδια γαμους και ολα τοσο νωρις.Ολα αυτα με ενθουασιαζαν στην αρχη αλλα τωρα εχω στα αληθεια τρομαξει. Εχουμε ηδη 2 σκυλια. Καταλαβαινω πως ειναι σε ηλικια που θελει ολα αυτα. Δεν εχω ξανα συζησει με καποιον ίσως εχω φρικαρει γι αυτο τωρα που ρουτινιαζει η σχεση. Ειμαι παραλογη;