ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω ότι ζω σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου οι προσβολές δίνουν και παίρνουν. Με θυμάμαι μικρή, έξι χρονών να σκέφτομαι πως θα τακτοποιώ τα φιλτζάνια όπως ακριβώς θέλω εγώ κι όχι όπως θα μου υποδεικνύει η μαμά μου, ότι θα είμαι υποχρεωμένη μόνο για μένα και για κανέναν άλλον. Ότι όταν γυρνάω στο σπίτι δεν θα ακούγεται κιχ, μπορεί να είμαι ολομόναχη αλλά θα υπάρχει ηρεμία. Όχι προσβολές, όχι τσακωμοί, όχι βία (κυρίως ψυχολογική) όχι έναν καταπιεστικό αδερφό που ως μικρή με είχε ως προσωπική του σκλάβα με την αδιαφορία των γονιών μου και μάλιστα την επίκλησης της μαμάς μου να λέει μπράβο. Δεν λέω ότι αυτοί είναι οι κακοί και εγώ είμαι η καλή, προφανώς έχουν περάσει άσχημα και έχουν καταπιεστεί, σίγουρα προσπάθησαν σε μας να δώσουν όσο μπορούσαν αυτά που στερήθηκαν. Ούτε ήταν συνειδητή η επιλογή η οικογένεια. Θέλω να πω, ότι καταλαβαίνω. Ακόμη και για τον αδερφό μου, καταλαβαίνω ότι μιας και μεγαλώσαμε στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον, έπρεπε κάπως να νιώθει δυνατός σ' αυτό το χάος. Η μαμά μου προφανώς δεν είχε καλύτερη αντιμετώπιση από τα δικά της αδέρφια κι όλο παράπονα είναι, αλλά δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για το τότε. Ποτέ δεν λέει κάτι, απλά με βρίσκουν υπερβολική σε όλα μου. Ίσως και να μαι. Ας γυρίσω στο παρόν, στα 24 μου που έχω υπεραναλύσει το παρελθόν χωρίς να το έχω ξεπεράσει να μένω ακόμη με τους δικούς μου. Φιλοδοξώντας πρώτα να τελειώσω επιτέλους τις σπουδές μου και να βρω δουλειά. Έκανα προσπάθειες και παλιότερα, κάτι ευκαιριακές δουλειές τις έχω κάνει, ούτε είμαι αναίσθητη για το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση και είναι σχεδόν δήλωση πολυτέλειας η στάση μου. Το ξέρω ότι φοβάμαι, δεν είναι ότι είμαι το νωθρό πλάσμα που βαριέται, είμαι το πλάσμα δίχως πίστη στον εαυτό του, σχεδόν παντού. Αν μου πουν ότι είμαι καλή , νομίζω ότι με κοροϊδεύουν ή ότι κάπως τους ξεγέλασα αλλά είμαι σκάρτη. Ίσως δεν μπορώ να το ξεπεράσω μόνη, ίσως χρειάζομαι έναν ψυχολόγο αφού δεν ξανατολμώ να κάνω κάποια ερωτική προσέγγιση σε κάποιον, είμαι πεπεισμένη ότι θα κάνω λάθος επιλογή.Ότι θα διαλέξω κάποιον κάπως να με υποτιμά, να τσακωνόμαστε κι εγώ να θέλω να με επιβεβαιώσει, να πάνε όλα καλά. Να πάψουμε να τσακωνόμαστε. Δεν θα γίνει.Ίσως το μόνο που θα θελα ν' ακούσω είναι αν είναι κι άλλοι που έχουν περάσει. 'Εχω κουραστεί ο μόνος τρόπος να γλιτώνω τους καυγάδες ν' αποφεύγω τους ανθρώπους. Όχι τίποτ' άλλο σε τέτοιο περιβάλλον, πόσο νορμάλ να είμαι. Και περιμένω, περιμένω, να τελειώσω τις σπουδές μου για να μπορέσω να φύγω. Αλλά και πάλι θα νιώθω ότι τους εγκατέλειψα στα δύσκολα. Αλλά με 500 ευρώ μισθό στην καλύτερη πώς θα μπορώ να τους βοηθάω; Και όχι δεν θέλω και δεν είναι υγιές να μένεις με τους δικούς σου. Θέλω ελευθερία, πνίγομαι και έχω τόση ανάγκη για αποδοχή! Μήπως απλά υπερβάλω; Είμαι απλά μια drama queen που αρέσκεται απλά στο να δικαιολογεί τη δική της νωθρότητα; Κι άλλοι σε πιο αντίξοες καταστάσεις τα κατάφεραν και...και...και... κι εγώ φοβάμαι πάρα πολύ. Μήπως όντως όταν προσπαθήσω αποδειχτώ όσο αποτυχημένη νομίζουν.