ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένω κάτω από μια οικογένεια, πατερας, μητερα και δυο κοριτσακια περιπου 5 χρονων. Και οι δυο ειμαστε ιδιοκτητες, εγω κορη ιδιοκτήτη, φοιτητρια ακόμη. Ε, στις αρχες έκανα πολλή υπομονή με τη φασαρία. Μάλιστα μια μέρα μου είπε η γυναίκα "Φαντάζομαι σε έχουμε κουράσει με τη φασαρία", ε, και τι να της έλεγα.Της είπα να μην ανησυχεί κι ότι καταλαβαίνω πως ειναι απλώς παιδιά κι εκτίμησα το γεγονός οτι το αναγνώρισε.Ειχα μάθει κι από τη μητερα μου οτι δυσκολεύτηκε να τα κάνει και σκεφτηκα ποσο δυσκολο θα της ειναι να μεγαλωνει τατυχρονα δυο μωρα. Παλαιότερα όσο ηταν φοιτητρια παντως μας ειχε βγαλει την πιστη με τη μουσικη που εβαζε σε ωρες κοινης ησυχιας.Πλέον τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει, αρθρώνουν λόγο και είναι συνεννοήσιμα πλάσματα. Τα μεσημέρια, που λέτε (όχι πάντα, να μην είμαι άδικη) τα παιδιά τσιρίζουν, αυτή ουρλιάζει (οχι φυσιλογικα), αφήνουν την πόρτα τους ανοικτή με αποτέλεσμα όλη η φασαρία του διαμερισματος να διαχέεται στον διάδρομο, πράγματα πέφτουν κάτω, έπιπλα σερνονται, βήματα, τρέξιμο ουρλιαχτά, τσιρίδες και κλάματα σε σημείο αηδίας κ.ο.κ. Καλη ηχομόνωση δεν έχουμε, το παραδέχομαι. Αλλά βρε παιδιά την πόρτα του σπιτιού ανοικτή μέρα μεσημέρι; Να μην μπορούν να κάνουν τα παιδιά τους καλά για 2 ώρες;Εγώ τι φταίω που γυρναω από τη δουλειά μου και πραγματικά περιμενω πως και πως αυτες τις ώρες να ξαπλώσω για να εχω δυναμη να διαβάσω μετά;;; Αλλωστε μόλις περνάει η ωρα κοινης ησυχίας, τα πράγματα χειροτερεύουν σε θόρυβο και δεν μπορείς να πεις και τιποτα!Συνεπώς, εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε δικαιώματα στο σπίτι μας; Πείτε μου, εσεις αντικειμενικα! Ποτέ μα ποτέ δεν έκανα την παραμικρή παρατηρηση προσωπικα παρ' όλο που η όλη συμπεριφορά συν καποια αλλα περιστατικα (πχ τιναζε το χαλι πανω στα απλωμενα λευκα μου ρουχα) με οδηγούσε προς τα εκεί. Και δεν ειναι τα παιδιά που κανουν φασαρία μόνο, αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά των γονέων. Ουρλιάζεις μέρα μεσημέρι, είναι δυνατόν;Πάρε τα παιδιά σου μια βόλτα με το αμάξι να τα ηρεμήσεις, τι ωρύεσαι σαν λυσσασμενο λιοντάρι; Αρχικά, τι εκφοβισμός ειναι αυτος με τις φωνες!Εδω εμενα τρεμει το φυλλοκαρδι μου που την ακουω!Επίσης, έχει ΤΌΣΕΣ ωρες μπροτσά σου, γιατι να μεταφέρεις ξύλα ωρες κοινης ησυχίας; Γιατι να περπατάς με τα τακουνια μεχρι να βγεις απο το σπιτι; ΓΙΑΤΙ να αφηνεις την πορτα σου ορθανοιχτη; Τι νομίζουν ορισμένοι, ότι επειδη έχουν οικογενεια πρεπει ολοι να κανουμε πισω πάντα;Χτες που πάλι άφησαν την πόρτα τους ανοικτή στις 4.30 το μεσημέρι κι ενώ πάλευα να κοιμηθώ, σηκώθηκα με το μάτι της τρελής, με μπουρνουζι, καλτσα και παντοφλα διχαλα, άνοιξα την πόρτα και τους πηρε ο χαρος! Είπα ότι πραγματικά γίνεται πολλή φασαρία και ότι παλεύω να κοιμηθώ από ώρα. Μου είπαν ότι έχω δικιο (χωρις συγγνωμη) και μου εκλεισαν την πορτα..Κι εκει που νομιζα οτι ησυχασα, μετά από ένα εικοσάλεπτο (στις 5 παρά ) ένα κούτσουρο τους έπεσε και μου έκοψε το αίμα.Είμαι τουρμπο!Σαν κατι υπερμηχανες αγωνων που πανε σβαρίδια, ετσι ημουν εγω χτες.Αν μ εβαζες να τρεξω 5χλμ στο νερο θα κενα ρεκορ από τα νευρα. Μου μαζευτηκαν απο καιρο..Μάθετε τα παιδιά σας να σας σέβονται, να σέβονται τον συνάνθρωπό τους και για να το γλιτωσετε ολο αυτο μαθετε τα ΑΠΛΩΣ να κοιμούνται τα μεσημέρια. Αν δεν μπορείτε να τα κάνετε καλά εσείς περιμένετε να τα κάνει ο άλλος; Ποιος άλλος; Ο δάσκαλος που θα έχει άλλα 20 παιδιά με παρόμοιες συμπεριφορές και προβλήματα; Αντε μωρέ. Αν δεχτω οτι προκειται για δυσκολα παιδια, για μένα αν ηταν σωστοί γονείς επρεπε εκεινη την ωρα να τις πιασουν τις μικρες και να τους πουν "Ελατε εδω κορίτσια μου.Ενοχλήσατε το κορίτσι με την ατακτη συμπεριφορά σας, επειδη δεν μας ακουτε που σας μαλώνουμε. Εφοσον κάνατε φασαρία και τη στεναχωρήσατε πρεπει να της ζητησετε συγγνωμη και να υποσχεθειτε οτι τα μεσημερια θα ειστε ησυχες για να κοιμάται, όπως ειναι αυτη ησυχη οταν κοιμάστε εσείς". Δεν ξέρω, πειτε με παράλογη, αλλά δεν μπορω!Κανεις μια αλφα υπομονη, μηπως ο αλλος καταλαβει, μηπως φανεις υπερβολικη με την πρωτη, μηπως κακοφανεις, μηπως μηπως μηπως. Δουλευω για 2.88/ωρα και αναγκάζομαι να πληρώνω κάθε μέρα σχεδόν 4 ευρω για να πηγαινω στη βιβλιοθηκη του πανεπιστημιου μου για να διαβασω σαν ανθρωπος. Το αγορι μου και οι φιλες μου παθαινουν σοκ καθε φορα που τους φιλοξενω βραδυ ή απλή επισκεψη. Η συναίσθηση είναι σπουδαίο προσόν παιδιά.