2.8.2015 | 11:57
ειμαι τρελη ας πουμε;
Με το αγορι μου ειμαστε 2,5 χρονια μαζι και συν ενας χρονος δυσκολου χωρισμου.Απο τοτε που τα ξανα βρηκαμε μου ειναι πολυ δυσκολο να τον καταλαβω τον αγαπω τρελα αλλα δεν ειναι ο εαυτος του πια τον εχει φαει η δουλεια και η ανωριμοτητα της ηλικιας του (20). Εχω βαλει πεισμα να τον αλλαξω να ειναι ενας καλος ανθρωπος με αισθηματα οπως ηταν παλια! δεν θα το βαλω κατω και μπορω να κανω τρελα πραγματα για να τον επαναφερω.Η δοξα και τα λευτα τον καταστρεφουν. Η αλλαζονεια του στο μεγαλειο. Δεν μπορω χωρις αυτον, αυτο δεν ειναι καν θεμα προς συζητηση. Και σας ρωτω τωρα εγω ειμαι τρελη;;
