ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά γειά σας και χρόνια πολλά. Σήμερα ξύπνησα με ένα βάρος μήπως και έχω πάρει με στραβό μάτι τον πρώην μου και τον κατηγορώ άδικα. Αφορμή στάθηκε μια εικόνα από αυτές τις χαζές του φβ τις ψυχολογικές που έλεγε " δεν αγαπάμε κάποιον μόνο όταν είναι μαζί μας. Δε του λέμε 'σε αγαπώ όσο είμαστε μαζί αλλά μόλις φύγεις θα σε μισησω'. Τον αγαπάμε ακόμη και αν φύγει και θέλουμε να είναι καλά". Ναι οκ,θέλω να είναι καλά-αν και εύχομαι καμιά φορά να τον πατήσει τρενο-αλλά μου φέρθηκε άσχημα.Με χώρισε με εκατό δικαιολογίες, δε ξέρω ακόμη τι ισχύει, γνώριζε νέες παρεες στα καπάκια, γνώρισε άλλη σχετικά πρόσφατα-αυτος που έλεγε οποίος προχωράει γρήγορα την έχει έτοιμη από πριν-, με έπαιρνε τηλ για σεξ ενώ ήξερε πόσο αδυναμη ήμουν και μου πετούσε το μπαλάκι του τύπου " εντάξει , άμα ΕΣΥ δε θες το καταλαβαίνω". .ανέβαζε φωτός στο φβ με άλλες. Μέχρι που είπα άι σιχτιρ και εξαφανιστηκα. Τον έσβησα, δεν τον βλέπω,έκοψα κάθε επαφή. Και λέω: είμαι υπερβολική; Σημαίνει ότι δεν τον αγάπησα; Σημαίνει ότι δεν μπορώ να κρατήσω ούτε τα τυπικά;(γιατί αυτός έλεγε το να σβήνεις κάποιον από το φβ είναι βλακεία, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε). Νιώθω ότι εγώ τα έφτασα εδω τα πραγματικά. Περιττό να πω ότι αφού του είπα τι και πως ότι δεν αντέχω άλλο και τον έσβησα, δεν νοιάστηκε, δεν απάντησε σε τίποτα. Εγωισμός; αδιαφορία; Δε ξέρω. Αλλά νιώθω ενοχές τώρα. Σαν να διέλυσα εγώ τα συναισθήματα που υπήρχαν, έδωσα μια κλωτσιά και διέλυσα και τα καλά που είχαμε να θυμόμαστε. Τι μου συμβαίνει; Νιώθω ότι έκανα κάτι κακό