ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για το ότι έχει καταφέρει πολλά στη ζωή του, όμως εγώ νιώθω ανασφαλής μέσα σ' αυτή τη σχέση, γιατί δεν έχω να επιδείξω αντίστοιχες επιτυχίες...κι έτσι νιώθω περίεργα όταν μου μιλάει για την κοινωνική του θέση, την οικονομική του κατάσταση ή το επαγγελματικό του κύρος, γιατί αυτομάτως αυτό οδηγεί σε σύγκριση...και φοβάμαι μήπως, αν αποφασίσουμε να δούμε πιο σοβαρά τη σχέση αυτή, μια μέρα γυρίσει να μου πει ότι ήμουν πολύ "λίγη" γι' αυτόν. Ή αν δεν μου το πει, το δείξει με υποτίμηση στη συμπεριφορά του. Γιατί ο ενθουσιασμός περνάει και μετά αλλάζει η συμπεριφορά των ανθρώπων. Εγώ δε θέλω να καταλήξω υπηρέτρια σε μια πλούσια οικογένεια και μέχρι στιγμής μου έχει δείξει ότι με νοιάζεται αλλά όχι ότι με σέβεται. Κατά συνέπεια, του έχω δείξει κι εγώ έλλειψη σεβασμού που υπό άλλες συνθήκες δε θα επέτρεπα στον εαυτό μου. Δεν είναι ότι δεν είμαι υπερήφανη γι' αυτόν ή δεν τον θαυμάζω, είναι που αυτή η σχέση ξεκίνησε και εξελίχθηκε τόσο στραβά, που ίσως κατά βάθος να τον υποτιμώ μερικές φορές από κόμπλεξ και ανασφάλεια. Αυτό δεν αναιρεί το ότι με έχει πληγώσει πάρα πολύ με κάποιες συμπεριφορές του και μου βγαίνει σε στιγμές που κάθομαι και σκέφτομαι τα πράγματα μια πικρία κι ένας πόνος. Κι εγώ τον έχω πληγώσει. Άραγε υπάρχει μέλλον σε μια σχέση με τόσο έντονες αντιθέσεις, οικονομικές, κοινωνικές, πνευματικές, ηλικιακές...νοοτροπίας;