4.5.2014 | 14:12
Είμαστε ελεύθεροι ρε παιδιά?
Σε λίγα λεπτά με περιμένουν στο Magaze. Στήνομαι μπροστά από την ντουλάπα για ένα μισάωρο, δοκιμάζω ότι είναι καθαρό, αναθεματίζω την τύχη μου που δεν έχω λεφτά να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου και που είμαι αναγκασμένος να βάλω ξανά το τζιν πουκάμισο με το οποίο οι φίλοι μου με έχουν δει περισσότερες φορές από ότι η αφεντιά μου τους Κινέζους με φωτογραφική μηχανή στην Ρόδο και λίγο πριν αρκεστώ με την μετριότητα της εικόνας μου παρατηρώ στον καθρέπτη πως τα μαλλιά μου είναι σε χειρότερη φάση και από της Britney σε στιγμές paparazzi.Δύσκολο πράγμα να είσαι gay στην Αθήνα στην εποχή μας. Υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός που νιώθεις πως αν δεν μπεις στο τρυπάκι της τελειότητας θα καταλήξεις μόνος στο σπίτι χαζεύοντας/ζηλεύοντας κλασσικές φωτογραφίες στο Facebook με λεζάντα ‘’Περνάμε τέλειααα’’ από την Μύκονο, βέβαιος για την ‘’παραμυθένια’’ ζωή των αγνώστων. Λοιπόν, έχω να ανακοινώσω κάτι.Βαρέθηκα!Βαρέθηκα να κοστολογώ την γνώμη των άλλων ακριβότερα από την ηρεμία μου. Να σενιάρομαι για να καμαρώνει ο γκόμενος μου το ‘’καυλάκι’’ που γαμάει, οι φίλοι μου τον trendy κολλητό τους και οι περαστικοί τον ‘’μυστήριο’’ νεαρό. Νοστάλγησα εκείνο το αγόρι που ένα καλοκαίρι με άλουστα μαλλιά από την αλμύρα της θάλασσας και μοναδική παρέα την μουσική στα αυτιά του αλώνιζε με το μηχανάκι του το νησί του αδιαφορώντας για τα βλέμματα άκυρων κριτών, που βούλιαζε στην μπανιέρα μεθυσμένος από τον ‘’θάνατο’’ του έρωτα του και που δεν δίσταζε να φωνάζει ‘’Σ’αγαπώ’’ παρόλο που ο ήχος του έσβηνε προτού προλάβει να γραπωθεί στην καρδιά ενός ακόμη Νάρκισσου. Δεν διαφωνώ. Έχει την φάση του να είσαι αποδεκτός από όλους. Σε κάνεις να νιώθεις ανίκητος και ετοιμοπόλεμος. Έχεις συμμάχους, εφόδια και επιλογές για όποια μάχη και αν προκύψει. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό που πραγματικά ποθείς δεν είναι η ζωή του check in αλλά το να καταστρέψεις το είδωλο σου μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων;Όταν θες να ψιθυρίσεις γλυκά στο αγόρι σου πως στην αγκαλιά του ονειρεύεσαι το κοινό σας μέλλον αδιαφορώντας για το αν με τον καιρό σε θεωρήσει δεδoμένο; Όταν ανυπομονείς να αποκαλύψεις στην οικογένεια σου πως είσαι gay, μη σκεπτόμενος πως ενδεχομένως να σου γυρίσουν την πλάτη; Όταν θες να ελευθερώσεις τα ερωτηματικά σου για την ποιότητα του χαρακτήρα της στην κολλητή σου, μη φοβούμενος ότι θα την απομακρύνεις; Όταν γουστάρεις σαν τρελός να δώσεις έναν γερό χαστούκι στον αδερφό σου που μαύρισε την ζωή της καταπονημένης γιαγιάς σου πριν πεθάνει ; Όταν θες να πετάξεις έξω από το μαγαζί όποιον πελάτη παραπονιέται σε έναν υπάλληλο των 400 ευρώ για την σύνταξη των 1000 ευρώ που παίρνει, την στιγμή που αγοράζει ένα βάζο αξίας 300 ευρώ για ένα νιόπαντρο ζευγάρι που δεν γνωρίζει ,αδιαφορώντας για το αν σε απολύσουν;Όπως καταλαβαίνετε με τον όρο ‘’εικόνα’’ δεν αναφέρομαι μόνο στην εμφάνιση αλλά σε όλο αυτό το fake αλλά παραδόξως αποδεκτό που προβάλουμε ασυνείδητα και τόσο ευλαβικά. Μετά από αυτά δεν μπορώ παρά να μην αναρωτιέμαι: είμαστε ή υποκρινόμαστε τους ελεύθερους ανθρώπους;