12.3.2016 | 02:54
Ειναι 3 και
εγώ κάθομαι και κλαίω σαν μωρο βάζοντας με το μυαλό μου οτι κάποιος απο τους δικούς μου μπορει να πεθάνει. Φοβάμαι την απώλεια τοσο πολυ...Προστατέψτε τους δικούς σας απο εξαρτίσεις, να ειστε κοντα στους παππούδες σας που γερνάνε και ειναι δύσκολο, να λετε πιο συχνά ευχαριστω στους ανθρώπους που σας έφεραν στον κόσμο, σε αυτους που σας τον έμαθαν, σε αυτους που ειναι εκει για εσάς. Μην χάνετε στιγμές. Αγκαλιάστε πιο πολυ και πιο σφιχτά. Παρατήστε το ηλιθιο το κινητό, την τηλεόραση, το καθισιό, τη βόλεψή σας και πατε μαζι τους μια βόλτα. Χαρείτε. Ζήστε. Δεν ειναι για παντα.
