ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν μου λείπει απλά Κάποιος. ΕΣΥ μου λείπεις. Ναι εσύ. Εσύ ειδικά.Με όλες τις παραξενιές σου, το οξύθυμο χαρακτήρα σου αλλά την ευγενική σου ψυχή. Το σαρκαστικό σου χιούμορ αλλά και το γλυκό πονεμένο σου βλέμμα(με αλτσχάιμερ μόνο παίζει να το ξεχάσω) κι ούτε στα μάτια δεν μπορώ να κοιτάζω πλέον τους ανθρώπους το ξέρεις; Γιατί θα ψάχνω εκείνο σου το βλέμμα. Κι είναι άδικο που δεν μπόρεσες να καταλάβεις. Ας ελπίσουμε, για σένα, ό,τι όμορφο είπες να 'ναι θεατρινισμός γιατί αλλιώς δυστυχούμε άδικα και οι δύο επειδή εσύ έπαψες να πιστεύεις στους ανθρώπους. Το χειρότερο δεν είναι ότι δεν πιστεύεις στους άλλους...αλλά ότι δεν πιστεύεις στον εαυτό σου. Μου λείπεις.ΥΓ. Συγγνώμη παίδες που κάθε μέρα διαβάζετε δακρύβρεχτες εξομολογήσεις. :( Αλλά κάτι έρωτες... και άσε τον έρωτα, κάποιοι άνθρωποι τους νιώθεις τόσο σωστούς και τόσο λάθος για σένα ταυτόχρονα... τόσο που μήτε η λογική δεν μπορεί να σου πει που να πας χωρίς να νιώθεις άγονη την γη. Μπορεί να είμαι μικρή αλλά όταν έχεις νιώσει κάποιον οικείο σχεδόν από την αρχή. Ότι έχετε ένα κοινό μυστικό αλλά και ότι είστε τόσο από άλλους κόσμους; Πώς το ξεχνάς και πας παρακάτω; http://www.youtube.com/watch?v=qO30yiBrKWQΠόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώΠόσο σ' αγαπώ, αγόρι δικό μου,πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.