ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 28 και μόνη δύο χρόνια. Στα δύο αυτά χρόνια έκανα περιστασιακά σεξ αλλά κατάλαβα ότι δε με γεμίζει πια. Απέρριψα αρκετούς και κατέληξα με κάποιον που δε με κάνει να σκέφτομαι το σεξ κάθε στιγμή αλλά μου αρέσει και μου βγάζει κάτι πολύ τρυφερό και θέλω να τον βλέπω όσο μπορώ. Φοβάμαι να ενθουσιαστώ γιατί έχω φάει τα μούτρα μου στο παρελθόν. Έχω ακούσει σχόλια για το αν μ΄αρέσει, αν κάνουμε καλό σεξ, ότι αυτός είναι σαν παιδάκι κι εγώ είμαι για κάποιον που θα με ξετινάξει κι άλλα τέτοια κουλά. Ειναι αλήθεια πως δε σκέφτομαι να τον δω μόνο για να κάνω σεξ μαζί του (κι ας βρισκόμαστε σε αρχικό στάδιο) αλλά περισσότερο για να πάμε μια βόλτα, να καθήσουμε αγκαλιά, να μιλήσουμε, να χαλαρώσουμε. Είναι φυσιολογικό αυτό; Δεν ήμουν πάντα τόσο ρομαντική ομολογώ. Το σεξ μαζί του δεν είναι τρομερό αλλά καλό. Θα έπρεπε να τον βλέπω και να λιώνω για να συνεχίσω; Είναι παράξενο που βάζω το σεξ σε δεύτερη μοίρα;