ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρίσκεται δίπλα σε ένα προθυμότατο «θύμα», έτοιμο να επιβεβαιώσει όλες τις ψευδαισθήσεις του ότι αυτός είναι ο καλύτερος, ο δυνατότερος, ο ανώτερος μέσα στη σχέση. Πού θα βρει καλύτερα; Εφόσον λοιπόν έχει βρει έναν παρτενέρ για τα αγαπημένα του παιχνιδάκια εξουσίας, επιβολής και εντέλει (αυτο)επιβεβαίωσης, θα συνεχίζει να τα παίζει. Τα έχει ανάγκη. Γι’ αυτό τον αγαπάμε κατά βάθος το σαδιστή, λοιπόν. Γιατί αυτό ακριβώς χρειάζεται, την αγάπη δηλαδή, απλώς το παίρνει από τον άλλον άγαρμπα και ανυπόμονα, αφού το στερήθηκε στο παρελθόν. Το παίρνει με τη λαχτάρα ενός παιδιού μέσα στο ζαχαροπλαστείο, που είναι ικανό να γκρεμίσει τη βιτρίνα με τις σοκολάτες και να τις καταστρέψει, ακριβώς επειδή τις θέλει τόσο πολύ. Όοολες!!!Η χαμηλή αυτοεκτίμηση του σαδιστή, χτισμένη συνηθέστατα μέσα από αποτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις του παρελθόντος, δεν εκδηλώνεται όπως αυτή του μαζοχιστή, παθητικά δηλαδή, αλλά επιθετικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σαδιστής, κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει ένα συναισθηματικό βαμπίρ – με τη συμπεριφορά του απομυζά, ρουφά από το θύμα του όσα νιώθει ότι ποτέ δεν είχε. Αφού βρίσκει και το κάνει, γιατί όχι;