24.11.2015 | 21:43
Είναι απορίας άξιο τί αγάπη είναι αυτή
που όταν την πιάνει κρίση, δεν της λέει ένα "σύνελθε, είμαι εδώ για σένα", που όταν πονάει δε σκύβει να της δώσει ένα φιλί, για να της πει "κι αυτό θα περάσει", που όταν κλαίει δεν της ψιθυρίζει ένα "σ'αγαπώ", μα όταν γελάει, είναι πάντα εκεί για να μοιραστεί τη χαρά της. Και αναρωτιέται, αξίζει να μοιράζεσαι τη χαρά σου με κάποιον που δε μοιράστηκε τον πόνο σου; Και μάλιστα τον πόνο από τις πληγές που εκείνος γέμισε με αλάτι... Είναι απορίας άξιο τι σόι αγάπη είναι αυτή και πόσο μπορεί να υπολογίσει πάνω της...γιατί θα ρθουν και μέρες δύσκολες, η ίδια η ζωή είναι δύσκολη κι εκεί θέλει ένα χέρι, όχι να τη χαϊδεύει αλλά να τη στηρίζει...