20.7.2015 | 23:42
Είναι αξημερωτη νύχτα η ζωή...
Ένα βράδυ σαν κι αυτό, πριν πολλά χρόνια, ένας ποιητής μπήκε στη θάλασσα με σκοπό να μην ξαναβγεί. Πάλεψε με τα κύματα για ώρες, ήπιε νερό, πολέμησε με τον εαυτό του μα πάντα κάτι γινόταν και έβγαινε ξανά στην επιφάνεια. Ήθελε να πεθάνει αλλά δεν τα κατάφερε. Την άλλη μέρα βρήκε ένα πιο σίγουρο τρόπο να τελειώσει με όλα αυτά. Είχε αδυναμία στις πουτανες [σαν κάποιον που ξέρω] και κουβαλούσε μαζί του μια σύφιλη που έτσι κι αλλιώς θα τον ξέκανε. Μια φορά είχε γράψει: "Έχω κάτι σπασμένα φτερά.Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθετο καλοκαίρι αυτό.Για ποιον ανέλπιστη χαρά,για ποιες αγάπεςγια ποιο ταξίδι ονειρευτό"[θα ήθελα να μου το διαβάζεις, όταν.. ξέρεις...]
