Σίγουρα έχεις βουλιμική τάση. Δεν είμαι ειδικος. Θα σου πω πράγματα και γεγονότα τα οποία ξέρεις. Οι εμετοι τοί που προκαλούμε στον εαυτό μας μπορούν να καταστρέψουν το γαστροικο σύστημα. Μπορεις να προκαλέσεις μεγάλη ζημιά στον οισοφάγο σου κτλ. Έπειτα η ψυχολογία σου πρέπει να είναι ήδη καταρακωμενη. Με αυτό δημιουργείς μεγαλύτερο προβλημα. Τώρα τι θα σου προτείνω; Κλείσε τα σοσιαλιστικά μιντια, τα πρότυπα που προβάλλουν μόνο καλό δεν μας κάνουν. Συζητά με τους γονείς σου να επισκεφτείς διατροφολογο, αν έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε καποιον ο οποίος έχει ειδικότητα σε διατροφολογικες διαταραχές ακόμα καλύτερα, αλλιώς σε δημόσιο νοσοκομείο και του λες ειλικρινά το πρόβλημα σου. Σε συνδυασμό με ψυχολογία που έχει ειδικότητα πάνω σε αυτά τα θέματα επίσης ειναι μια καλή λύση. Επειδή όμως αυτό κοστίζει και δεν ξέρω τι μπορείτε να δώσετε πλέον στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετές ομάδες κυριως νέων είτε στο διαδίκτυο είτε γκρουπακια από άτομα που είχαν παρόμοιο θεμα. Το άλλο που θέλω να σου θυμίσω μην μετράς τον εαυτό σου με το νούμερο των ρούχων σου. Μια κοπέλα με μεγάλο στήθος και αδύνατη μπορεί να φοράει νούμερο large ενώ μια άλλη να φοράει στη μπλούζα small επειδή στο πάνω μέρος του σώματος είναι μικροκαμωμένη ενώ να έχει περιφέρεια κτλ και κάτω να φοράει large. Και θα σου πω πως τα κιλά μας δεν μας κάνουν λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένους η πετυχημένους ανθρώπους όσο και αν αυτό θέλουν να περάσουν. Ένας άνθρωπος που τρέφεται υγιεινά ( και ναι μια σοκολατα και μια τυρόπιτα μια στο τόσο δεν σου κάνει κακο) δεν θα έπρεπε να τον νοιάζει αν είναι + - πέντε δέκα κιλά απο ότι επιβάλλουμε στους εαυτούς η τα κοινωνικά πρότυπα)) εφόσον η σωματική αι ψυχική του υγεία είναι καλά. Το σώμα σου σε αγαπάει προσπαθεί να γίνεις καλά όταν αρρωσταινεις με το ανεβάζει πυρετό κτλ, διαβεβαιώνει ότι αναπνέεις ενώ κοιμασαι και όλα αυτά. Εχεις την δυνατότητα να είσαι καλά και να χαίρεσαι τα όμορφα της ζωής χωρίς το φαγητό να επηρεάζει τη ζωή σου αρνητικά.
13.4.2018 | 14:59
Ειναι βουλιμια;;;;
Ειμαι 17 χρονων και φοραω μιντιουμ εχω υψος 1 70 και δεν μου αρεσει το σωμα μου ..... πριν δυο χρονια ειχα προκαλεσει τον πρωτο μου εμετο αλλα δεν θυμαμαι πραγματικα τι ειχα φαει και τι σκεφτομουν (εχω πολυ κακη μνημη)αμα αφησω τον εαυτο μου ελευθερο μπορω να φαω πολυ μεγαλες ποσοτητες ,το προβλημα ειναι οτι οταν με πιανουν βουλιμικες φασεις δεν ειναι αναγκη να εχω φαει πολυ το καθημερινο μου φαγητο ειναι πολυ απλο μπορει να ειναι ενα τοστακι το πρωι σαλατα παντα με ενα μπιφτεκι η κατι αλλο το μεσημερι κ το βραδυ γαλα με κουακερ και παρολο που περπαταω παρα πολυ δεν μπορω να αδυνατησω για αυτο τον λογο καποιες φορες (οταν δεν ειμαι καλα ψυχολογικα πιο πολυ) νιωθω σαν να εχω καταθληψη κλαιω συνεχεια και μπορει να εχω τυψεις κ να βγαλω το επιπλεον πιατο φαγητου που εφαγα επειδη ημουν στεναχωρημενη αυτο δεν το ξερει η μαμα μου γτ αμα ξεκινησει κραταει το πολυ 2 βδομαδες κ μετα καταφερνω και το ξεπερναω μεχρι να ξαναξεκινησει αλλα φοβαμαι ....ειναι βουλιμια;;;πρεπει να κανω κατι;;;
4
