ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάνει ζέστη και αφού έχω πάρει το λαπτοπ στο κρεβάτι, έχω χαζέψει στο ίντερνετ, έχω δει τα επεισόδια των σειρών που έχω κατεβάσει για σήμερα, βρίσκομαι να κοιτάζω το ταβάνι. Δίπλα μου τα χαρτομάντιλα έχουν κάνει βουναλάκι καθότι ανοιξιάτικη αλλεργία είναι αυτή... Ώρα για φιλοσοφικούς στοχασμούς. Ερώτημα πρώτο: Τι θα κάνω στην ζωή μου; Χαρτιά έχουμε. Πτυχίο πήραμε. Και τώρα; Τώρα εαυτέ μου αρχίζει το γα...σι. Ερώτημα δεύτερο : Πώς θα περάσει ένα καλοκαίρι έτσι; Μέσα στο τίποτα. Μέσα στη μοναξιά και την έλλειψη προσώπων. Χωρίς παρέα. Χωρίς παρέα. Χωρίς παρέα. Οκτώ μήνες έχουν περάσει από τότε που άφησα την φοιτητική ζωή και είμαι πίσω στους γονείς μου. Πίσω σε μια πόλη που δεν έχω κανέναν. Χωρίς καμία έμπνευση. Χωρίς καμία λαχτάρα. Όλα τελείως ρευστά και αβέβαια. Δεν ξέρω πώς και πόσο θα αντέξω. Θέλω μια αγκαλιά. Θέλω να ζήσω. Νιώθω γερασμένη. Κουρασμένη. Φοβισμένη. Άχρωμη. Δεν ξέρω αν είναι έτσι και για άλλους. Το μόνο που εύχομαι είναι να πάρουν τα πράγματα μια σειρά και να καταλάβω τι είναι αυτό που με εκφράζει για να το ακολουθήσω. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ