22.10.2012 | 22:14
Είναι δυνατόν;
Πώς είναι δυνατόν να λέω ότι αγαπάω έναν άνθρωπο και να σκέφτομαι με τόσο άσχημο τρόπο για τους γονείς του (βασικά για τη μάνα του); Δε θέλω να ξέρει τίποτα για μένα, δε θέλω ούτε να τη βλέπω ούτε να την ακούω..Αισθάνομαι τόσο άσχημα μερικές φορές που με πιάνει απελπισία γιατί ο κακομοίρης ξέρει πολύ καλά τι άνθρωπος είναι η μάνα του και προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες αλλά για πόσο;Η αδερφή μου μού έδωσε μία μαγική συμβουλή: " Άσε να είναι αυτή η γκρινιάρα!" Αλλά δεν το πετυχαίνω πάντα. Κάθε γνώμη δεκτή...
