ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήταν τριών, το εγκατέλειψε η μητέρα του. Έφυγε με κάποιον που είχε ερωτευτεί, αφήνοντας πίσω τον άντρα της και το κοριτσάκι. Η μητέρα δεν πήγε μακριά, μόλις ένα χιλιόμετρο τους χώριζε. Δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά με το παιδί της, δεν ζήτησε ποτέ να το δει. Το κοριτσάκι μεγαλώνοντας νοσηλεύτηκε πολλές φορές στο νοσοκομείο, πάντα με πόνους που οι γιατροί δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν. Λέγανε πως η αιτία είναι ο ψυχικός πόνος που ξεσπάει στο σώμα. Η μητέρα ενημερωνόταν κάθε φορά, ποτέ δεν πήγε να δει την κόρη της. Δυστυχώς το κορίτσι το γνωρίζει αυτό. Δεν υπήρχε τρόπος να της το κρύψει κάποιος, η κοινωνία είναι μικρή στην οποία ζει, όλοι γνωρίζανε για το πρόβλημα και πως η μικρή μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο. Η μητέρα θα το μάθαινε, ακόμη κι αν δεν της τηλεφωνούσαν. Ο μπαμπάς της μικρής είναι ένας πολύ μαλακός άνθρωπος, και ο ίδιος δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το συμβάν της εγκατάλειψης κι έτσι δεν ήταν στήριγμα για την κόρη, παρόλη την αγάπη που της έχει. Λίγα τα μέλη της οικογένειας, έκανε ο καθένας ότι μπορούσε, αλλά το κορίτσι δεν ανοιγόταν.Η μητέρα με τα χρόνια ερωτεύτηκε και άλλους άντρες, τώρα ζει με κάποιον που γνώρισε πρόσφατα. Αυτός έχει ένα μικρό παιδί, το οποίο μεγαλώνει μαζί τους γιατί η μητέρα του έχει πεθάνει.Το κορίτσι στο σχολείο άκουγε πολλές φορές σχόλια για την μητέρα της, με αποτέλεσμα να προτιμά κατά διαστήματα να μην πηγαίνει. Δεν τελείωσε το λύκειο, λόγω απουσιών, ενώ ήταν πολύ καλή μαθήτρια.Το κορίτσι αποφάσισε να πάει να βρει την μητέρα του. Μιλήσανε για λίγο, και όταν την ρώτησε γιατί την άφησε και δεν θέλησε ποτέ να την δει, η μητέρα θύμωσε και έβρισε το κορίτσι. Της είπε πως η ζωή είναι δική της και πως δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Αυτό έγινε πριν έναν χρόνο. Από τότε το κορίτσι έφυγε και πήγε στην Αθήνα. Έχει πέσει στα ναρκωτικά. Όσες προσπάθειες προσέγγισης γίνανε από τον πατέρα της, πέσανε στο κενό. Δεν ακούει τίποτε, αρνείται να δεχτεί οποιαδήποτε βοήθεια. Όταν ήταν ακόμη μαθήτρια, πήγαινε σε κάποιο ψυχολόγο για περίπου δύο χρόνια, μια φορά την εβδομάδα. Πήγαινε και ο πατέρας της σε μερικές συνεδρίες, όταν τον καλούσε ο ψυχολόγος. Κατά τα λεγόμενά του ήταν απαραίτητη η παρουσία της μάνας, η οποία δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί κάτι τέτοιο.Τι μπορεί να γίνει; Πως μπορεί να βοηθηθεί αυτό το παιδί; Σχημάτισα εικόνα για την μάνα, δεν υπάρχει τρόπος να πειστεί να πλησιάσει την κόρη της. Δεν αναγνωρίζει καμία ευθύνη.