ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σε μια πραγματικότητα που είμαι εντελώς μόνη χωρίς κανέναν που να θέλει να επικοινωνήσει πραγματικά μαζί μου. Να μιλήσουμε να γελάσουμε... Είναι φορές που θυμάμαι πως δεν έχω παρέες παρά μόνο ψεύτικες φίλες ,που μόνο προβλήματα μου δημιουργουν . Σήμερα διαβάζοντας το ημερολόγιο μου, συνηδητοποίησα πως έχω να βγω βόλτα 3 μήνες και αυτό ήταν που με ''ξύπνησε'' σήμερα. Θα ήθελα πολύ να έχω όσα έχουν τα παιδιά της ηλικίας μου και ειλικρινά τα ζηλέυω... Δεν ξερω πως είναι να πηγαίνεις με την παρέα σου στην παραλία και να περνάς καλά, δεν ξέρω πως είναι να έχεις φίλους που να σε νοιάζονται, δεν ξέρω πως είναι να φιλιέσαι, δεν ξέρω τίποτα... Όταν το σκέφτομαι,πέφτω πολύ ,κατηγορώ τον εαυτό μου, με κατακρίνω και είμαι σε μια κατάσταση που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Ευτυχώς,αυτές οι φορές είναι λίγες. Για κάποιον μυστήριο λόγο, είμαι καλωδιωμένη να τα βλέπω όλα αισιόδοξα, δεν ξέρω πως το κάνω αυτό πραγματικά, αλλά θυμάμαι πως δεν ήμουν πάντα έτσι. Είμαι γελοία αισιόδοξη. Κάθε μέρα ξυπνάω και είμαι μες την καλή χαρά. Έχω μια τυφλή πιστή πως κάποτε όλα θα είναι όπως τα θέλω και χαίρομαι από τώρα για αυτό. Όταν πατάω στον πλανήτη γη τρελένομαι... Σαν να πνίγομαι !Με πιάνει ένα άγχος, μια απόγνωση καλή η ώρα όπως τώρα που με τρώει. Τουλάχιστον από το συννεφάκι μου λειτουργώ κανονικά. Το συννεφάκι μου φτιαγμένο από όνειρα μου δίνει ώθηση να διεκδικήσω αυτά που θέλω, με παρασύρει μαζί του και δεν με αφήνει να σταματήσω να προσπαθώ.Το συννεφάκι μου με κάνει να βλέπω τους πάντες με αγάπη, μέχρι και την ξινούλα. Είναι κάτι σαν φίλτρο που διώχνει τον φόβο ,την πίεση και την απόγνωση και αφήνει να περάσει μόνο ότι θα με ωφελήσει. Νομίζω πως αυτό το συννεφάκι δεν είναι κάτι που έφτιαξα εγώ, είναι κάτι μεγαλύτερο που με φροντίζει και δεν με αφήνει να βαλτώσω, ο Θεός ας πούμε. Είναι ώρες σαν αυτή που νιώθω τρελή, μεθυσμένη, αλλοπαρμένη, εσείς τι λέτε μπας και είμαι; Εσείς έχετε συννεφάκια;