ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι μονη. Χρονια. Απο μικρη. Ουτε στενους φιλους εχω ουτε συγγενεις ουτε σχεση περναν ισως και μηνες να μιλησω με ανθρωπο. Καταντησα μοναχικη αλλα οχι απο επιλογη. Το συνηθησα μπορω να πω... Κανω δραστηριοτητες μονη μου εχω χομπις μοναχικα παντα , ειμαι δυναμικη κανω extream sports με οτι καταπιαστω το πετυχαινω. Αλλα απετυχα στο να δημιουργησω σχεσεις με ανθρωπους. Γνωριζω αρκετο κοσμο αλλα δεν εχω στενες σχεσεις μαζι τους. Επιφανιακες μονο.Και αυτο γιατι δεν εχω καθολου επικοινωνιακες ικανοτητες. Και το χειροτερο οσο περισσοτερο μενω σε αυτη την κατασταση τοσο περισσοτερο αποξενονομαι απο τους ανθρωπους... πως γινετε καποιος επικοινωνιακος; θαυμαζω τοσο πολυ αυτους που μπορουν να εχουν στενες σχεσεις, φιλους που να επικοινωνουν με τοση ευκολια κατι που για μενα φαινετε βουνο. Οσες φορες το προσπαθησα δεν βγαινει. Δεν το χω.. πολλοι μου ειπαν οτι φαινομαι απλησιαστη απροσητη σκληρη.. ισως φταει η μακροχρονια απομονωση μου ζω σαν ερημητης στο δασος, εχω τα ζωακια μου τα δεντρα μου τα λουλουδια μου τα χομπις μου τη δουλια μου (που ειναι μοναχικη ειμαι κηπουρος) αλλα ως εκει... ισως βολευτικα κιολας στη φυση και στην πολλη ησυχια.. ομως καποιες φορες μεσα μου λιωνω για ανθρωπινη συναναστροφη. Δεν ειμαι θηριο για να αντεχω μονη μου. Ουτε θεος. Εχω αναγκη τους ανθρωπους αλλα καθε μου προσπαθεια να τους πλησιασω στεφετε με αποτυχια. Και απογοητευομαι.. και απομονωνομαι ακομα περισσοτερο.. νιωθω τοσο αντικοινωνικη.. φαυλος κυκλος..Τελικα ειναι χαρισμα να εισαι επικοινωνιακος; και αυτοι που δεν το εχουν πως εκπαιδευονται να ειναι;