15.9.2020 | 12:07
Είναι η πρωτη
μου 'κανονική' δουλειά.Ταλαιπωρηθηκα πολύ μέχρι να βρω κάτι.Δεν έχω βιοποριστικό θέμα αφού ζω με τους δικούς μου,εννοείται πως συνεισφέρω αλλά και ως άνεργη δε στερήθηκα κάτι.Το βασικό είναι ότι εχω τα δικά μου χρήματα.Ειμαι εκεί 1 χρόνο.Μου πήρε πολύ καιρό για να ενταχθώ εκεί αφού ξεκίνησα από το μηδέν μη ξεροντας τίποτα πάνω στο αντικείμενο.Μου ήταν πολύ δύσκολο γιατί έχει απαιτήσεις..6ημερη εργασια..Γιορτες,αργίες μέσα και σε περιβάλλον που σου κάνουν το καλό και σε κοιτάνε με μισό μάτι.ωστόσο πολύ καλά αφεντικά.Το δικό μου θέμα είναι ότι κουράστηκα εκεί όχι τόσο σωματικά αλλά ψυχικά.Θελω να παραιτηθώ.Η οικογένεια μου είναι αντίθετη λέγοντας μου κάτσε εκεί που βρήκες μια δουλειά μια χαρά είναι.Εγω όμως δε περνάω καλά.Παω κάθε μέρα με το ζόρι και λέω στον εαυτό μου κανε λίγη υπομονή ως ποτε όμως..και να φύγω από κει τι μετά..Δεν έχω σπουδάσει κάτι και ούτε θα βρω κάτι άλλο σύντομα..δε θέλω να γίνομαι αχάριστη εχω δουλειά που άλλοι πασχίζουν να βρουν αλλά όλο αυτό μου χαλάει καθημερινά την ψυχολογία και έχω συνεχώς νεύρα και άγχος
0