... δεν σκέφτεσαι σωστά. Αξίζεις να αγαπηθείς. Ακόμα και αν τώρα δεν το βλέπεις. Όμως πίστεψε με, όλοι μας το αξίζουμε. Το ίδιο κι εσύ. Έχεις ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου;
24.4.2018 | 01:38
Ειναι η ζωη τοσο μικρη που ισως να μην αξιζει να την αρχισει κανεις;
Σχεδον 24 πισω στο σπιτι των πολυ διαταραγμενων γονιων μου, με ελαχιστους φιλους κανεναν να ρωτησει πως ειμαι, αν ειμαι καλα. Και οσοι ρωτανε θελουν απλα να "ακουσουν" ενα καλα, ΕΣΥ για να αρχισουν τα δικα τους. Ολοι βυθισμενοι στα προβληματα τους πως να καταλαβουν οτι ο αλλος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πνιγεται. Σχεση; Δεν ειχα ποτε. Παντα εμπλεκα με ανθρωπους ακαταλληλους που με μειωναν και με παραταγαν οπως ακριβως εκανε και ο πατερας μου. Πως ειναι αραγε να ξυπνας και να νιωθεις ας πουμε αγαπη; εμπιστοσυνη; θαλπωρη; Να ξυπνας και να θελεις να παρεις τη ζωη απ τα μαλλια και να την ξεζουμισεις; Δεν ξερω. Θελω να μαθω. Να μην υπαρχω μονο. Να ζω. Το προβλημα ειναι οτι τα παρατησα, την απραξια ειναι δυσκολο να την ξεπερασεις οταν νιωθεις να σου ανοικει μονο η μοναξια σου και το τιποτα που εισαι. Ποιος να μαζεψει τα κομματια και ποιος να καταλαβει το γιατι. Και ποιος να σε δεχτει πραγματικα οπως εισαι, για αυτο που εισαι . Δεν ξερω
1
