ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι κάτι στιγμές,τρυφερές και λεπτές,σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.Για όλα αυτά που ζητάς,για πολλά που πονάς,για το τίποτε μιας ευτυχίαςκαι γυρνάς σαν τρελός,του καθρέφτη εαυτός,θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.Πλημμυρίζουν το χθεςμαγεμένες σκιές,που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,με κρατούνε θαρρώσαν αλήθειες παλιέςσε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.Είναι κάτι στιγμές,σα μικρές πινελιέςζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,λείπουν λίγα ακριβάτων χρωμάτων νερά,για να δώσουν του τόπου τη γνώση.Για τους κήπους της γης,για το ροζ της αυγής,για το κύμα που απόμεινε μόνονα χαϊδεύει με αφρούςτους πικρούς μας καημούςκαι να διώχνει της πίκρας τον πόνοΓιαννη μπορει να εχω προχωρησει τη ζωη μου, να τα εχω ολα, αλλα καπου καπου οταν κλεινω τα ματια μου ξεπροβαλλεις σαν αγκαθι της εφηβειας μου, ησουν ο πρωτος μου ερωτας, το πρωτο μου φιλι με νοημα, αυτες τις στιγμες τις φοβαμαι γιατι ειμαι ερμαιο των αναμνησεων που τοσο πολυ ευχομαι να μην ειχα....αυτες οι στιγμες με πονανε. Λ.