ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.5.2016 | 01:47

Είναι να απορείς..

..με όσα σε κάνουν κάποιοι άνθρωποι να σκέφτεσαι και να πράττεις! Είναι να απορείς με την αλλαγή που υφίσταται η συμπεριφορά σου! Είναι να απορείς με τον μαρασμό που δέχεται η ψυχή σου! Είναι να απορείς με όσα δεν καταφέρνεις ποτέ να πεις και τελικά σε πνίγουν! Πνίγεσαι..πνίγομαι γιατί δεν μπορώ εδώ και τόσα χρόνια να βγάλω από τη ζωή μου κάποια άτομα τα οποία μου κάνουν κακό δε με σέβονται δε σεβονται τους γονείς μου (πλέον είναι πολύ ξεκάθαρο) και με γεμίζουν με αρνητική ενέργεια και πολύ κακές σκέψεις.. Δεν ήμουν μισάνθρωπος..δεν ήμουν αντικοινωνικό ον..δεν είχα προδιάθεση ή πρόθεση να γίνω! Οι συγκυρίες με έκαναν και οι άνθρωποι αυτοί βασικά(και ντρέπομαι και στεναχωριέμαι απίστευτα που το λέω),να θέλω να κρυφτώ για να τους αποφύγω, να μιλάω κάνοντας πικρόχολα σχόλια και χαιρέκακες σκέψεις γι αυτούς! Σωστό ή λάθος δεν ξέρω αν είναι αλλά όταν βρίσκονται κοντά μου νιώθω τρομερή απέχθεια και σκοτεινιάζω.. Όταν είμαι μακριά τους νιώθω καλά όμως ξέρω ότι δεν θα κρτήσει.. Θέλω να μην μπορώ να υπολογλισω πια "παράπλευρες απώλειες" και να μη με νοιάζει ποιος θα πληγωθεί! Θέλω να απαλαχθώ από αυτούς τους κλόουν! Να καταφέρω να πω σε όλους αυτούς τους ενοχλητικούς ανθρώπους (οι οποίοι τυγχάνουν συγγενείς και κάποιοι φίλοι) να μην ασχολούνται άλλο μαζί μου να μη με σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου να μη με χαιρετάνε άλλο ψεύτικα και να μη νοιάζονται για μένα επειδή "πρέπει".. Να μπορέσω να τους πω πως αντιλαμβάνομαι τώρα πια την απέχθεια, την κακία και τη ζηλοφθονία τους και να τους κάνω γνωστό πως τους απεχθάνομαι επίσης..για όλα αυτά τα μυστικά και τα ψέματα τους που τους(και μας) καταστρέφουν μέρα τη μέρα εδώ και τόσα χρόνια κάτι που θα συμβαίνει για πολύ καιρό ακόμα..Θέλωω να γλυτώσω να ξεφύγω από όλο αυτό να αισθανθώ την κάθαρση..να νιώσω ελεύθερη και πιο δυνατή... πότε όμως θα είναι η κατάλληλη στιγμή; πότε θα πάψω να σκέφτομαι τους άλλους και τα "πρέπει"; πότε;;;;
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon