ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα,Εχω μία σχέση εδώ και 8 μήνες με έναν άντρα 6 χρόνια μεγαλύτερο μου (30 εγω στα 36 εκείνος), και από τόσο που έσκασε η ιστορία με τον ιό και το μένουμε σπίτι μένω στο σπίτι του.Γενικά τόσο εγώ, όσο και εκείνος νιώθουμε οτι η σχέση μας δεν είανι μόνο 8 μηνών αλλά σαν να είμαστε μαζί ήδη 2 χρόνια πχ,λόγω ανεπτυγμένης οικειότητας κλπ...Γενικά στην συγκατοίκηση ταιριάξαμε, περνάμε ωραια και δεν υπήρχαν σημεία τριβής ως προς τη συμβίωση και τα πιο πρακτικά θέματα.Νομίζω ότι αν συνεχιστεί με αυτον το ρυθμό η πορεία της σχέσης μας μεχρί το φθινόπωρο όλα θα οδηγήγσουν στο να αφήσω το διαμέρισμα που νοικιάζω μιας και πλέον μόνο τα ρούχα μου υπάρχουν εκεί ,μιας και πριν την καραντίνα κοιμόμουν καθημερινα στον φίλο μου.Σε αυτο το σημείο να αναφέρω οτι κοινος στόχος και των δυο μας είναι η δημιουργία οικογένειας, απόκτηση παιδιών κλπ.Και τώρα το ερωτημα μου...Μήπως βιαζομαι? Υπάρχουν χρονικά όρια "δοκιμής" σε αυτα τα πράγματα, εφόσον η "πρόβα" συγκατοίκησης πήγε καλα?Μεχρι πότε να περιμένω ώστε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο το ρίσκο να διαλυθεί μελλοντικά η σχέση - μονιμη συγκατοίκηση μας?Ειναι φυσιολογικό μεσα σε 8 μήνες να νιώθω οτι είμαστε μαζί πολύ παραπάνω?-ενθουσιασμένη ή κατασταλαγμένη??