1.8.2013 | 22:21
Είναι που τη σιωπή του
μπορώ να τη μεταφράσω όπως θέλω...κι έτσι συνειδητά αποφεύγονται οι διαπληκτισμοί...αλλά με το που αρθρώνει λόγο...τα νεύρα μου πιάνουν ταβάνι...Είναι φανερό πως μερικοί άνθρωποι είναι...ο ένας για τον άλλον...τον άλλον όμως μεταξύ των άλλων και ποτέ μεταξύ τους...για να καταλάβετε, όπως όταν ήμασταν μικροί και πηγαίναμε να βάλουμε το δάχτυλο στην πρίζα και η μαμά μας απέτρεπε με το εύγλωττο επιχείρημα "μη, κακό, τζιζ" ε αυτό
