ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ok, οι καταστάσεις δεν είναι σχεδόν ποτέ ιδανικές. Ο κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να χωρέσει τα όνειρά μας, η πραγματικότητα θολή, οι άνθρωποι περίεργοι ...ώσπου μια μέρα σκάει μύτη ο Πλάτωνας. Πλάτωνας. Τι όμορφο και ξεχωριστό όνομα. Τι όμορφος άνθρωπος. Εμφανισιακά και τι ξεχωριστά λόγια που μοιραζόταν μαζί μου. Κάπως έτσι ξεκινάς να δημιουργείς ελπίδες για τους άλλους, αρχίζεις να πιστεύεις πως ο βυθισμένος στα σκατά κόσμος που ζεις έχει και όμορφες πλευρές , οι οποίες μέχρι τώρα δε σου είχαν εμφανιστεί, και πως μπορείς εύκολα να αντιμετωπίσεις τις καταθλιπτικές σου σκέψεις , όταν αποφασίσεις να κάνεις μια στροφή και να δεις τα πράγματα από μια πιο θετική σκοπιά. άλλωστε τι έχουμε να χάσουμε , ρισκάροντας? Φαντάζομαι πως πολλοί, χωρίς διάθεση ανταλλάγματος, ή χωρίς να υποψιαζόμαστε, είπαμε ναι, θα ανοίξω την πόρτα του μικρόκοσμου μου, για να χωρέσει και ο δικός σου και να πορευόμαστε μαζί στο μακρόκοσμο. και αυτό έκανα και εγώ. χάρηκα πολύ, πίστεψα γρήγορα και πανεύκολα όσα μου έλεγε, έπαιρνα μια καθημερινή ικανοποίηση κάθε μέρα που με έπαιρνε τηλέφωνο. Μέχρι που τα βλέμματα που είναι τροφή για την ψυχολογία σου, ατροφούν, τόσο γρήγορα, όσο ακαριαία και δημιουργήθηκαν... και μένεις μαλάκας να μετράς στιγμές για άτομα που δε μετράς και εκείνος να τραγουδάει με τον ταφ λάθος πως τα βλέμματα είναι τροφή...