ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...δυστυχως αυτο που ζεις μου θυμισε μια παρομοια κστασταση που εζησε μια φιλη μου με τρια παιδακια παρακαλω..ηταν κατω απο 30 και μετα απο ολες τις γενες που εκανε τα παιδια της,η αδιαφορια-απαξιωση του αντρος της γινοταν ολο και πιο μεγαλη(η φιλη μου ηταν ενας ευδιαθετος, δυναμικος, χαρουμενος, μορφωμενος, μουσικος, ευσθητος, αξιος ανθρωπος και οικονομικα αρκετα ευκαταστατη σε συγκριση με τον αντρα της,οπου ηταν ενας ανθρωπος οχι ιδιαιτερα της δουλειας αλλα ηθελε να κανει παιδια, που δεν βγεικε απο το "παχνή"του μεχρι που την γνωρισε, ενας αντρας που επαιζε το ματακι του σε μια επισκεψη μιας οποιασδηποτε γυναικειας παρουσιας στο σπιτι του και τα υπολοιπα τα αφηνω γιατι συγχιστικα)Θα σου πω περιπου οτι ειπα και σε εκεινη...αν οφειλουμε σαν ανθρωποι να προστατευουμε τον εαυτο μας, ειτε ειμαστε γυναικες ,ειτε αντρες, που τους εχουν κακομεταχειριστει οι γυναικες τους ή ο συντροφος τους , ΕΣΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ.....Βημα 1: Μιληστε σαν ζευγαρι που αποφασισατε να ενωθειτε με τα ιερα δεδμα του γαμου και να φερεται στον κοσμο μια ψυχουλα, αν υπαρχει διαθεση ΟΛΑ λυνονται...Βημα 2:εφοσον δεν υπαρχει διαθεση για αλλαγη απο εσας, απλα δεν γινετε να συνεχισει το παιδι να μεγαλωνει και να "πλαθεται" μεσα σε αυτο το περιβαλλον...γιατι αποδεδειγμενα απο τοσα κ τοσα παραδειγματα στην καθημερονοτητα μας θα αποκτησει "προβληματα" που εσεις ειστε υπευθυνοι απο το να το προστατεψετε απο αυτα...Μικρα βηματα οπως του μωρου σου πρεπει να κανεις και εσυ αλλα πρεπει να το παρεις αποφαση και να τα κανεις,οπως κανει και αυτο την προσπαθεια του να μαθει να περπαταει και να τρεχει αυριο μεθαυριο οσο καλυτερα γινετε...εσεις πρεπει να του το μαθετε, μην το ξεχνας και σηκωσε το αναστημα σου χθες γιατι το μικρο σου ειδη καταγράφει. Καλη τυχη!!!