2.2.2016 | 17:29
Είσαι συνεχώς μέσα στο μυαλό μου....
Σκέφτομαι κάθε μας λέξη, κάθε μας κίνηση, κάθε μας στιγμή χωρίς λύπη επειδή ανήκουν στο παρελθόν.. Βασικά χωρίς κανένα συναίσθημα αλλά συνεχώς τα σκέφτομαι...Θα ήθελα να σε πάρω να μιλήσουμε αλλά περιμένω ακόμα εκείνο το τηλεφώνημα που μου ''υποσχέθηκες'' πριν 3 εβδομάδες, άρα και ο πιο χαζός καταλαβαίνει οτι δεν θέλεις να έχεις κάποια επαφή μαζί μου, αλλά ούτε και εγω θέλω να σε πάρω επειδή ξέρω οτι ο χαρακτήρας σου είναι τέτοιος που δεν μπορείς να πεις ''οχι'' σε κάποιον... Φαντάσου να είχαμε και δεσμό, φίλοι ήμασταν που μιλάγαμε με τις ώρες και έχουμε πει πόσα πράγματα....Απομακρύνθηκες απο εμένα επειδή φοβήθηκες οτι θα κάνω κίνηση να στην πέσω(όπως μου το είπες απέξω-απέξω)... Λες κι αν ήθελα να στην πέσω, κάτι θα με σταμάταγε... Όλες τις φορές που συναντιόμασταν, τα πρόσωπά μας ήταν πολύ κοντά που θα μπορούσα μέσα σε 1 δευτερόλεπτο να σου έχω ορμήξει και να σε φιλάω.. Όμως δεν το έκανα, όχι επειδή δεν μου άρεσες αλλά επειδή δεν ήθελα να κάνω βιαστικές κινήσεις και έτσι μέναμε μόνο στα φιλιά στο μάγουλο... Και τώρα να μην μου μιλάς, και να μου λείπουν οι συζητήσεις μας και τα γέλια μας....Δεν με πειράζει και τόσο που δεν έγινε κάτι παραπάνω, μπορεί να μην ταιριάζαμε σαν σύντροφοι αλλά πιστεύω σαν φίλοι τα πηγαίναμε καλά, και μου λείπει ο φίλος μου....Άρα, μάλλον ούτε σαν φίλοι τα πηγαίναμε καλά.