ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στεκόμουν στο χαλάκι πορτοκαλί με κόκκινο χαλάκι του διαμερίσματος σου,μου άνοιξες την πόρτα αφού κοίταξες από το ματάκι ξαφνιασμένο λίγο το βλέμμα σου με αντίκρισε.Το σπίτι πολύχρωμο ζωηρό χαρούμενο,εσύ σοβαρή με μία κουρασμένη άχρωμη φωνή μου είπες να κάτσω στον καναπέ.Εκεί ήμουν και σου μιλούσα ενώ εσύ στην κουζίνα έβαζες κάτι να πιεις,δεν ήσουν εκεί.Ήξερες τι δεν θα έλεγα,έπινες νερό ήρεμη ατάραχη,λες και η φωνή μου σε ξεκούραζε.Σταμάτησα να μιλώ εσύ συνέχισες να πίνεις νερό,η βροχή ξεκίνησε και άνοιξες το παράθυρο στην κουζίνα για να την ακούσεις,σου αρέσει η βροχή για αυτό της χάρισες την προσοχή σου.Σηκώθηκα ξανά κούμπωσα το μπουφάν και έφυγα κοιτώντας την πόρτα,εσύ εκεί στην βροχή.Ήσουν το καταφύγιο μου,τώρα όμως και εσύ αγάπησες την βροχή.