ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι γύρω μου ζουν τον έρωτα...Βλέπω παντού όμορφα ερωτευμένα ζευγάρια και χαμογελάω... Κάποτε δε με πείραζε έλεγα θα έρθει η στιγμή που θα μοιράζομαι και εγώ στιγμές όμορφες και χαμόγελα με έναν άνθρωπο... Όμως αυτός ο άνθρωπος δεν ήρθε ποτέ και ούτε τον βλέπω να είναι στο δρόμο... Και έχω τόσα να δώσω... Αγάπη τρυφερότητα χαμόγελο ζεστά βλέμματα κ όμορφα απογεύματα... Γιατί και εγώ να μη μπορώ να ζήσω έναν έρωτα νορμάλ??? Με τους τσακωμούς και τα ξανά-μανά σμιξίματα??? Με τα όμορφα και τα άσχημα... Τις αγκαλιές και τις βόλτες χέρι χέρι?? Γιατί? Το μόνο που μου αξίζει τελικά είναι άνθρωποι για μια βραδιά ή και για περισσότερες αλλά μόνο γι αυτό?? Όλα έχουν γίνει τόσο μα τόσο επιφανειακά πλέον κανείς δε κοιτάει μέσα από το στέρνο σου εκεί που λένε πως φωλιάζει η ψυχή...