ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι η Ελευθερία και είμαι 18 χρονών. Το ξέρω ότι είμαι πολύ μικρή για να λέω πως είμαι ερωτευμένη,βασικά ούτε να την προφέρω δεν μπορώ τη συγκεκριμένη λέξη. Γενικά είμαι από τα κορίτσια που της αρέσουν πολλά αγόρια, αλλά με όλα βαριέται πολύ εύκολα. Πιο μικρή δεν έμπαινα καν στο τρυπάκι να ασχοληθώ με κάποιο αγόρι δεν ένιωθα ότι το χρειαζόμουν. Όταν όμως πήγα στο Λύκειο έβλεπα ότι οι περισσότερες μου φίλες έκαναν κάτι συνέχεια με αγόρια, έτσι επηρεάστηκα κι εγώ. Δεν ήθελα ποτέ σχέση δεν μπορούσα να φανταστώ οτι θ αφοσοιωθω σε κάποιον κι έτσι έκανα τις λεγόμενες φάσεις. Πολλές φορές προσποιόμουν πως ήμουν μια άλλη, μια ώριμη γυναίκα που πρόσεχε τι έλεγε τι έκανε και όλα τα σχετικά με αποτέλεσμα να μη νοιώθω με κανέναν ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Το καλοκαίρι του 2011 γνώρισα τον Αντώνη σε διακοπές στη Ζάκυνθο, μ' άρεσε και τον σκεφτόμουν, αλλά όχι κανά τρελό κόλλημα. Πέρασε 1.5 χρόνος μέχρι να αρχίσουμε να μιλάμε και τότε ξεκίνησαν όλα. Αρχίσαμε να μιλάμε κ κείνος έδειχνε να με θέλει πολύ, να ενδιαφέρεται για μένα. όμως εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος ποτε μπορει να ενδιαφερεται για μενα. Μιλαγαμε καθε μερα ολη την ωρα κ μενα μ αρεσε τοσο πολυ αυτο αν και καποιες στιγμες ενιωθα να ξενερωνω, αλλα ηταν το πρωτο αγορι που μιλουσα μαζι του κ ημουν ο εαυτος μου και τον ηθελα πραγματικα. 16 Δεκεμβριου βγηκαμε, τοσο ομορφη μερα! Τη στιγμη που με φιλισε ενιωθα οτι δεν ημουν εγω αυτη που το ζουσε αυτο, ηθελα να σταματησει ο χρονος και να μεινουμε για παντα εκει μαζι. Αργοτερα που με γυρισε σπιτι εγω εκανα τη μεγαλυτερη βλακεια της ζωης μου του ειπα οτι δε θελω να με πιεζει κ κεινος καταλαβε οτι δε θελω να μιλαμε. Την επομενη μερα δεν με πηρε τηλεφωνο κ οταν τον πηρα εγω ηταν αρκετα ψυχρος.Περασε 1 βδομαδα και οι 2 ημασταν αρκετα ψυχροι, δεν αντεξα και του ειπα οτι αν ειναι ετσι προτιμω να μη μιλαμε καθολου και γενικα ψιλοτσακωθηκαμε..μεχρι τοτε δεν ειχα καταλαβει ποσο σημαντικος ηταν για μενα. Μετα απο 2 βδομαδες τον πηρα τηλ για να βρεθουμε και να του μιλησω η συναντηση ομως αυτη δεν εγινε ποτε..Εκανα τα παντα για να τον ξεχασω ομως και παλι ερχοταν στο μυαλο μου χωρις να το επιλεξω..κι ετσι πριν 2 βομαδες αποσασισα να τον ξαναπαρω τηλεφωνο. Του ζητησα συγγνωμη και του εξηγησα ποσο κομπλεξικη, ανωριμη,ετγωιστρια,οξύθυμη και ηλιθια ειμαι.. πρωτη φορα στη ζωη μου γινομαι τοσο ξεφτιλα σε ανθρωπο. Μετα απο αρκετη ωρα μου προτεινε ο ιδιος να ξαναβουμε και υποσχεθηκε πως θα μου στελνε μηνυμα. Η χαρα μου εκεινη τη μερα εφτανε στον ουρανο κ λιγο παραπανω, τον ηθελα και τον θελω. Το μηνυμα ομως που ηρθε μετα απο 2 μερες ελεγε πως την επομενη θα εφευγε για κρητη,γιατι εκει σπουδαζει, και πως θα μου στειλει οταν γυρισει απο κρητη..Δεν ξερω το μονο που μπορω να κανω ειναι να περιμενω και να συνεχιζω να τον σκεφτομαι..