ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν...Θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και να μου πείτε και κάποια γνώμη. Πέρυσι το καλοκαίρι περίπου τέτοιο καιρό ήμουν διακοπές σε ένα νησί, όπου σε κάποιο πάρτυ γνώρισα κάποιον και ενώ περάσαμε όλο το βράδυ μαζί ολοκληρώσαμε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που είδα κάποιον και ένιωσα να ερωτεύομαι. Θα μου πείτε δεν ήξερες τίποτα για εκείνον όμως κάτι μέσα μου χτύπησε πολύ έντονα. Την επόμενη μέρα εκείνος έφυγε. Παρά το γεγονός ότι τον σκεφτόμουν συνεχώς δν επικοινώνησα μαζί του και όταν εκείνος προσπάθησε το απέφυγα, γιατί φοβόμουν οποιοδήποτε συναισθηματικό μπλέξιμο. Το παιδί αυτό δν ήταν καν από την πόλη μου. Ήμασταν φίλοι σε διάφορα σοσιαλ και όσο περίεργο κ αν είναι από τις αναρτήσεις και το στυλ το θεωρούσα ότι κάπως έχουμε κοινά πράγματα. Μετά από μήνες καμίας επικοινωνίας, βρέθηκε στην πόλη μου και είπε να πάμε για έναν καφέ. Βγήκαμε και περάσαμε φανταστικά χωρίς να συζητήσουμε τίποτα για ό,τι είχε συμβεί ούτε έγινε κάποια κίνηση. Εγώ ακόμα κολλημένη και μετά τη συνάντηση ακόμα περισσότερο. Δεν ξαναμιλήσαμε για κάποιους μήνες ώσπου με μια μικρή ξεκινήσαμε να μιλάμε ασταμάτητα για λίγους μέρα νύχτα για διάφορα θέματα. Όμως τίποτα που θα μπορούσε να δείξει κάποια ερωτικό ενδιαφέρον πέρα από το ίδιο το γεγονός της ομιλίας.Στα μηνύματα ήταν λες και ξαναγνωριζόμασταν από την αρχή. Μία μέρα λοιπόν, ξαφνικά, χωρίς συζήτηση ήρθε στην πόλη μου και βρεθήκαμε. Περάσαμε φανταστικά, η χημεία που φαινόταν να υπάρχει και από τις συζητήσεις υπήρχε και στην ατμόσφαιρα και αφού με γύρισε σπίτι με φίλησε.Δεν έγινε κάποια κίνηση για κάτι περισσότερο. Είναι ένας άνθρωπος που ενώ έχω ζήσει τόσο λίγες στιγμές εχει χαραχτεί μέσα μου και δεν ξέρω πως να το ερμηνεύσω. Την επόμενη μέρα ήταν ακόμα στην πόλη του ζήτησα να βρεθούμε και είπε πως θα το συζητήσουμε. Δεν έγινε. Με τα πολλά και τα λίγα, έφυγε χωρίς να κάνει τίποτα άλλο στην πόλη ούτε να δει άλλο άτομο. Τις επόμενες μέρες πάλι μιλάμε, όμως είναι λίγο πιο ανόρεκτος. Επειδή κανείς μας δν μίλησε ποτέ ξεκάθαρα για τίποτα δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ήρθε, γιατί μου μιλάει, γιατί δεν φίλησε, γιατί δεν με ξαναείδε, γιατί συνεχίζει να μου μιλάει. Δεν έχω τ θάρρος να τον ρωτήσω τίποτα και μάλλον ούτε εκείνος να μου πει. Αλλά γιατί έπειτα από αυτό το φανταστικό βράδυ μαζεύτηκε. Πολλά γιατί και κυρίως γιατί δεν μπορώ να με φανταστώ με κανέναν από όταν τον γνώρισα…