Τόσο μεγάλο σοκ για ένα μάθημα; Και όντως ναι, ήταν και Τρίτη και 13, τι να πιστέψεις..
13.12.2016 | 17:49
Έκλαψα όλο το Βόσπορο!
Πήγα σήμερα το πρωί να δω το γραπτό μου. Καλά σιγουράκι το είχα ότι κόπηκα το μάθημα, αλλά είπα άντε να πάω να δω αν μπορώ να κάνω κάτι. Να πέσω στα γόνατα του καθηγητή για ένα 5. Φτάνω εκεί, μέχρι να φτάσω στο γραφείο έλεγα συνέχεια από μέσα μου "μην κλάψεις, θα το περάσεις του χρόνου. Μην κλάψεις και γίνεις ρεζίλι. " Φτάνω έξω από τη πόρτα, χτυπάω, μπαίνω. Με βλέπει, μόλις με είδε μου λέει με χαρούμενο πρόσωπο "Γειά σου τάδε ". Έμεινα λίγο σιωπηλή. Που ξέρει το όνομα μου; Το θυμάται ; Είμαι η μοναδική που κόπηκε και γι'αυτό με ξέρει ; Μου λέει να καθήσω. Λέω από μέσα μου "ωχ.. για να μη πέσω με έβαλε να κάτσω!!" Ανοίγει λοιπόν τον φάκελο με τα γραπτά, πριν καν κοιτάξει λεει "ααα να! Πέσαμε πάνω στο γραπτό σου". Τον κοίταζα σαν εξωγήινο. Πλάκα μου κάνει ; 50 γραπτά και πέσαμε πάνω στο δικό μου;; Είναι και Τρίτη 13, δεν ήξερα τι να πιστέψω. Μου το δίνει. Είδα τον βαθμό αλλά τα είχα χάσει. Ξέχασα και πόσα είναι η βάση, ξέχασα και πόσα χρειάζομαι για να περάσω. Ανοίγω, πρώτη άσκηση πήρα όλες τις μονάδες, δεύτερη άσκηση πήρα όλες τις μονάδες , λέω από μέσα μου "Παναγία μου να γυρίσω τώρα σελίδα ή θα δω κοκκινιλες και μεγάλα Χ;" Παίρνει τότε το γραπτό και μου λέει "Για να δω πόσα πήρες " Εγω συνέχιζα να τον κοιτάω σαν εξωγήινο. Είχα πάθει δε ξέρω τι. Μου λέει "ααα πήρες 34. Και από τις εργασίες είχες ακόμα 23.Πέρασες! ". Έμεινα κάγκελο! Βουνό! Πάγος! Όχι απλά πέρασα , πήρα 5,7 δηλαδή σχεδόν 6! Έχασα τη μηλιά μου. Δεν ήξερα τι να πω. Με δουλεύει ; Το δικό μου γραπτό κοιτάμε σίγουρα ; Μήπως πήρε η μάνα μου νωρίτερα και τον απείλησε ; Άρχισα τα Ευχαριστώ Κύριε κτλ. Μου έλεγε "Τι ευχαριστείς αφού εσύ ". Και το ξέρω ότι μου χάρισε αλλά δε το έλεγε. Βγήκα από το γραφείο, ήμουν ακόμα σοκαρισμένη. Περπατούσα προς τη στάση και με πήραν τα κλάματα, στο λεωφορείο μέσα πάλι έκλαιγα και σπίτι. Το πρώτο μάθημα που πέρασα! Το πέρασα! Το πέρασα! ! Είμαι τρισευτυχισμενη. Ευχαριστώ τους πάντες δεν το πιστεύω! Τόσο μεγάλο σοκ και τόσο πολύ κλάμα συγκίνησης και χαράς, πρώτη φορά! Πάλι δάκρια. .
3