ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες την χώρισα. Δεν περίμενε ότι θα το έκανα. Έξι μήνες ειμασταν μαζί. Μόνο εμείς οι δυο. Είχαμε ξεκοψει από παρέες, φίλους, κολλητούς, κολλητές όλους! Περνούσαμε καλά δεν λέω, την αγαπούσα και ακόμα την αγαπάω αλλά όλα είχαν γίνει δεδομένα. Δεν είχαμε καυγαδησει πότε και συμβιβαζοταν με ότι και να της έλεγα! Δεν μου έλεγε πότε όχι, δεν έφερνε αντίρρηση σε τίποτα, άφηνε να τα αποφασίζω όλα εγώ. Δεν το άντεχα άλλο. Πίστευα ότι είχε εμμονή πλέον και η κατάσταση που επικρατούσε δεν με γέμιζε! Όλα αυτά άρχισα να τα σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό. Και όσο τα σκεφτόμουν, νόμιζα ότι την κοροϊδεύω που δεν της λέω τις σκέψεις μου και αισθανόμουν άσχημα απέναντι της. Μέχρι χθες. Της τα είπα όλα. Και την πλήγωσα πάρα πολύ παρόλο που ήξερα πόσο ευαίσθητη είναι. Νόμιζα ότι με το να απομακρυνθουμε θα είναι εύκολο για μένα μιας και ένιωθα περίεργα πλέον μαζί της. Τώρα όμως την σκέφτομαι όλη μέρα. Σκέφτομαι όλα τα σενάρια. Ακόμα και να την πάρω τηλέφωνο να της ζητήσω συγνώμη και να συνεχίσουμε από εκεί που ειμασταν! Αγαπάω τον χαρακτήρα της και όλα πάνω της αλλά δεν μου αρέσει η σχέση που έχουμε. Λυπάμαι πραγματικά που έφτασα σε αυτό το σημείο με αυτό το πρόσωπο και δεν ξέρω τι να κάνω.