ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέρες που είναι …Πρέπει να γράψω και κάτι αισιόδοξο.. σε όλους εσάς που ίσως να αναρωτιέστε, τι έγινε και πώς έγινε με θέλει ή όχι, εγώ τον αγαπώ αυτός με αγαπά κ.λ.π.Και αν d.εν μπορούμε να κάνουμε όλους τους άλλους να νιώθουν όπως νιώθουμε εμείς… να πράττουν όπως θα θέλαμε εμείς…Μήπως η λύση τελικά είναι να βρούμε την δύναμη να βγούμε από την μιζέρια και να κάνουμε εμείς το καλύτερο που μπορούμε για τον εαυτό μας;Κι αν προσπαθήσουμε πραγματικά, αν βρούμε ποια είναι τα όρια μας σωματικά και πνευματικά και τα ξεπεράσουμε και το κάνουμε αυτό πολλές φορές ξανά και ξανά και ξανά… σαν να μην υπάρχει αύριο…Μήπως τελικά καταφέρουμε να κάνουμε και τον ή την άλλη να μας αγαπήσει;Κι αν πάλι όχι και αν καταφέρουμε εμείς να νιώθουμε και να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας μήπως αυτό δεν είναι από μόνη της μία νίκη;Γιατί εάν ακόμα αφού θα τα έχουμε καταφέρει όλα αυτά εάν και τότε ακόμα και τότε ο άλλος δεν έχει μάτια για εμάς… έ τότε αγάπη που απλά είναι τυφλός!Και ποιος θέλει σχέση με κάποιον αόμματο – με κάποιον συναισθηματικά κενό και τυφλό;Όταν θα ξέρουμε υπάρχουν τόσοι ενδιαφέροντες άνθρωποι δίπλα μας και που το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους ανακαλύψουμε;Τότε ίσως να αισθανθούμε την ανάγκη όχι να αγαπήσουμε, αλλά να ελεήσουμε τον αόμματο για αυτά που δεν μπορεί να αισθανθεί… για αυτά που δεν μπορεί να έχει!Αφού θα έχουμε ποια καταλάβει ότι αόμματοι ήμασταν ποιό πριν και εμείς που εθελοτυφλώντας δεν βλέπαμε την πραγματικότητα στο όνομα της όποιας ανεκπλήρωτης αγάπης. Στο όνομα του όποιου ατελέσφορου έρωτα.