ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

4 χρόνια.τόσα όσα..Δειλιάζω.Μία γράφω και μία έχω το δάχτυλο στο Delete.Τι να πω; Τι να πω που δεν έχει ήδη ειπωθεί.. η υπάρξει και ποιο το νόημα να κάνω κάτι τέτοιο τώρα; Τώρα που τελείωσε το δικό μου παραμύθι.. επιτέλους;Ίσως το καλύτερο ημερολόγιο να είναι τελικά αυτό που μοιράζεσαι, γιατί όταν το γράφεις, ξέρεις πως κάποιοι από αυτούς που θα το διαβάσουν .. θα νιώσουν περισσότερα από αυτά που κατάφερες να γράψεις. Και τότε, κάπως ο πόνος σου, η απλά το βάρος που κουβαλούσες γίνεται πιο.. πραγματικό και πιο ανθρώπινο.Δεν είναι το τέρας της αποκαλύψεως πια.. είναι κάτι που και άλλοι ένιωσαν.Δεν είσαι στην κόλαση μόνος, τουλάχιστον αυτό.Πολλά ΔΕΝ.. μαζεμένα.Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες.Θα πω απλά οτι είμαι ένας άνθρωπος που έζησα μια δύσκολη σχέση.Είτε ήμουν εγώ... ήταν αυτός/αυτή κάπως.. είτε ήρθε.. έφυγε, ήρθα έφυγα.. είτε μπήκαν τρίτοι και τέταρτοι και έγινε της κακομοίρας .. what ever.Είμαι σε μια περίοδο που νιώθω οτι εγώ και μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη για όλα όσα έζησα. Για όλα.Δεν έχει να κάνει ποιος και τι ήταν ο άλλος.. τι ήθελε.. τι τον έτρωγε η που ξυνόταν.Εγώ.Εγώ ήμουν... είμαι και θα είμαι πάντα υπεύθυνη για αυτά που επιτρέπω η απαγορεύω να συμβούν σε μένα και στη ζωή μου γενικότερα.Αυτό.Είμαι θλιμμένη απόψε. Αυτό είναι σίγουρο.Απλά δεν ξέρω γιατί.Για το ότι δεν έζησα αυτό που ήθελα να ζήσω με τον συγκεκριμένο άνθρωπο..Για το ότι δεν επέτρεψα να το ζήσω..Για το ότι άφησα να κάνουν κουμάντο φόβοι και ανασφάλειες..Για το ότι δεν ήξερα πως να φερθώ .. γιατί δεν ήξερα οτι η αγάπη είναι ελευθερία..;Τρέχα γύρευε.Πονάω πάντως.. κι αυτό σημαίνει οτι είμαι ακόμα ζωντανή..