8.11.2013 | 14:14
Ελπίδα , αγάπη και οικογενειακή αλληλεγγύη
Πριν απο ένα χρόνο , ενώ ήμουνα έγκυος , έμαθα ότι ο σύζυγος μου είχε καρκίνο των πνευμόνων , σε προχωρημένο στάδιο . Έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου. Τον αγαπώ τόσο πολύ και φοβήθηκα πάρα πολύ μην τον χάσω. Στην αρχή με έπιασε η αγωνια και η απόγνωση . Και μετά ήρθε και ο φόβος της επιβίωσης..Καθώς ο σύζυγος μου είναι χημικός , καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , και εγώ άνεργη συγγραφέας , δύσκολα θα τα βγάζαμε πέρα αν έμενα μόνη μου...Έχω ήδη ένα γιο με κινητικά προβλήματα ,οπότε καταλαβαίνετε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα..Επίσης ,με τα χρήματα που είχαμε δύσκολα θα τα βγάζαμε πέρα με τις θεραπείες του άνδρα μου. Ευτυχώς όμως , μας βοήθησε παρα πολύ η αδερφή μου με τον άντρα της.Η ψυχολογική στήριξη και η φροντίδα τους ήταν ανεκτίμητη . Επίσης , καθώς ο γαμπρός μου έχει υψηλή θέση στο αστυνομικό σώμα , και πιο συγκεκριμένα στη δίωξη , είχαν την οικονομική ευχέρεια να μας στηρίξουν οικονομικά και το έκαναν , πράγμα για το οποίο θα τους ευγνωμωνώ αιώνια..Μετά απο τις θεραπείες , τα νέα είναι πολύ αισιόδοξα για τον άνδρα μου , που δείχνει να έχει ξεπεράσει την ασθένεια.Τυχερός μέσα στην μεγάλη ατυχία του , μου αποκάλυψε ότι κέρδισε ένα αξιοσέβαστο χρηματικό ποσό στον τζόγο , γιατί άρχισε να παίζει κρυφά όταν τον χτύπησε η ασθένεια. Τέλος πάντων ,καλοδεχούμενα αυτά τα χρήματα , γιατί ίσως μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε τα χρήματα της θεραπείας και άλλα μεγάλα οικογενειακά χρέη.Επίσης , βρήκα δουλειά στο ταμείο ένος πλυντηρίου αυτοκινήτων , οπότε θα μπορω να συνεισφέρω στα οικογενεικά έξοδα. Μπορώ πλεον να ατενίζω με αισιοδοξία το μέλλον.