Αγαπη μου απλα δε σε χωνεψαν ποτε τους και ουτε προκειται και 20 χρονια να περασουν παλι το ιδιο θα φερονται.Και σε σενα και στα παιδια σου,αν εχεις ηδη.Απλα βγαλτες εξω απο το καδρο κανε οτι κανεις και δε θα δινεις σημασια.Ειναι ψυχολογικος πολεμος απλα,ειναι τοξικες και οι δυο και θελουν πολυ μα πολυ να χωρισετε και εκει το σκοπευουν με ολες αυτες τις συμπεριφορες τους.Ευτυχως που ο δικος σου σε καταλαβαινει και παιρνει το μερος το δικο σου γιατι ειναι και καποιοι αντρες που δεν καταλαβαν ποτε και δεν ξεκολλησαν απο το σοι τους.Κραταμε αυτο,το οτι κρατατε αποστασεις,ειναι και παραμενει υγιες.Αν πρεπει να τους επισκεφτεις,καντο αλλα παιξε την τρελη,την αδιαφορη πως το λενε και μην δινεις καθολου σημασια σε οσα λενε.Δες τες σαν 2 προβληματικες γυναικες που ετσι ειναι εν τελει,να προσπαθουν να ριξουν εσενα ψυχολογικα και να σας δημιουργησουν προστριβες εκει που δεν υπαρχουν.Ενα αλλο θεμα που θα ηθελα να ψαξεις ειναι αν εκμεταλλευονται οικονομικα τον αντρα σου,αν του ζητανε λεφτα ενω οι ιδιες εχουν επειδη και καλα η μαμα αρρωστησε και θελει γιατρο.Εχω ζησει παρομοια φαση,ενα θα σου πω αυτα τα ατομα δεν αλλαζουν ποτέ.Η γρια μεχρι και που πεθαινε την ιδια κακια εβγαζε,οση εβγαζε μια ζωη,η δε κορη της εκμεταλλευοταν οικονομικα τον αδερφο της με το προσχημα η μαμα μωρε αρρωστησε δεν με φτανουν εμενα τα λεφτα,και κατα τα αλλα η νυφη που τους βοηθησε οταν αυτοι δεν ειχαν,που τους σταθηκε,που που,βρωμιαρα και αγραμματη την ανεβαζαν,βρωμιαρα και αγραμματη την κατεβαζαν,οτι ο γιος αξιζε μια καλυτερη γυναικα και τα σχολια και οι ειρωνιες προς την ιδια και το παιδι της επεφταν βροχη και μπροστα και πισωπλατα.Δεν την αποδεχτηκαν ποτέ.Φταιει και ο αντρας της που δεν πηρε ποτε το μερος της.Εσυ σε σχεση με εκεινη που σου ανεφερα εχεις ενα μπονους,εχεις εναν αντρα που σε υποστηριζει.Κρατησου απο αυτο και συνεχιστε τη ζωη σας οπως σας αρεσει και βγαλε οσο μπορεις εξω απο το καδρο τις τοξικες συγγενεις.Κρατα τα πολυ τυπικα και αν πρεπει να πας να τις συναντησεις να εισαι περα βρεχει και να μη χαλιεσαι.Δεν αξιζει.Δεν αλλαζουν ποτε και καταφερνουν οσο τις αφηνεις να σου χαλανε την ψυχολογια και την αναμεσα σας ατμοσφαιρα.Ξεγραψε τες και καντε αυτο που θελετε και σας αρεσει.
19.6.2020 | 14:33
Ελπίζω...
Πριν κάμποσο καιρο η μητέρα του και αδερφή του με έφτασαν στα όρια μου.Έκαναν τα πάντα για να με βγάζουν άχρηστη και ανίκανη για διαφορά πράγματα. Πάντα με πολύ υπουλο τροπο ώστε αν έλεγα το οτιδήποτε να με έβγαζαν τρελή. Πριν ξεκινήσω να παίρνω μπρος να καταλάβω τι γίνεται έλεγα πάντα "έλα μωρέ δε πειράζει,έτσι είναι" και τα επερνα όλα στη πλακα. Φυσικά όσο δεν αντιδρούσα και φαινομουν ανεκτική τόσο περισσότερο χοντραινε το θεμα... Μετά λοιπόν όταν κατάλαβα τι παίζει και ότι σιγά σιγά με εκμεταλλευονται άλλαξα σταση.Στην αρχή με εξόργιζε πάρα πολύ αυτό το γεγονός. Ένιωθα πολύ αδικία,δεν μπορούσα να διανοηθω ότι είχανε φτάσει εκτός ορίων και πως η πλάκα τους εξελίχθηκε σε μισος.Δεν έκαναν επίθεση ποτέ μπροστά στον δικό μου,αντίθετα επέλεγαν στιγμές που δεν είναι ο δικός μου εκεί. Αλλά ο κόσμος ειναι μικρός για να κρυφτεί η αλήθεια και έτυχε να τις πιάσει στα πράσα ο δικός μου 2 φορές. Παρόλα αυτά το κατάπια και εκανα τα πάντα να το διαχειριστώ.Ο δικός μου σε όλη αυτή την ιστορία μου έδινε δίκιο,αναγνώριζε πως δεν είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι όλα αυτά,και από πρωτοβουλία δικιά του αποφάσισε να τους μιλήσει.Φυσικά θυματοποιηθηκαν και οι δύο και έβαλαν τα κλάματα αλλά εφόσον το είχε δει με τα μάτια του δεν επηρεάστηκε.Του ζήτησα να μην το τραβήξει άλλο,δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να τσακωθεί και να φτάσει στα άκρα εξαιτίας μουΘεώρησα πως η σωστότερη λύση είναι να κρατήσω τις αποστάσεις για το καλο όλων μας. Είχαμε γενικά πολλά πάρε δώσε,και σημείο αναφοράς ήταν το πατρικό του σπίτι.Ο δικός μου λόγο δουλειάς είχε να πάει μια εβδομάδα,μιλούσαν συχνά στο τηλέφωνο όμως. Στα τηλέφωνα ολο σποντες ότι χαθήκαμε ,και ξαφνικά άρχισαν από μεριάς της μητέρας του τα προβλήματα υγείας και άλλα κοινά ελληνικά μαμαδιστικα ξελογιασματα.Εγώ δεν μιλούσα παρόλα αυτά,ρωταγα τι συμβαινει,τι επαθε... αλλά δεν είμαι χαζη. Και φυσικά δεν γύρισα ποτέ να κατηγορήσω κανέναν... Πριν δυο μέρες πήγαμε γιατί γιορταζε τα γενέθλια της η μητέρα του. Έριξα νερό στο κρασί μου αφού είχα να τους δω ένα μήνα και ,και πήγα...Το κλίμα ακόμη το ιδιο ,δεν του έδωσα περιθώριο για επιθέση . Αλλά τα πικροχολα σχόλια μεταξύ σοβαρού και αστείου δεν έλειπαν από το τραπέζι...Δεν είπα τίποτα του δικού μου...Της αγνοούσα,αλλά με πληγώνει αυτή η κατάσταση. Δεν ήθελα ποτέ να γίνουμε έτσι...Ελπίζω να μη το περάσει κανένας άλλος άνθρωπος αυτό τον τυφλό πόλεμο... Και ελπίζω σε μια κοινωνία όπου δε θα υπάρχει τοση κακία και μίσος από το τιποτα.
2
