ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου εχει γινει εμμονη ιδεα μια κοπελα. Την γνωρισα στο σουπερ μαρκετ, ειμασταν μαζι στο ιδιο ταμειο. Ηταν η ιδανικη γυναικα για μενα. Μελαχρινη, με γαλαζια ματια, μετριο αναστημα, αδυνατη. Την προσεγγισα και της ειπα καλημερα. Μου χαμογελασε. Αυτη ηταν η αρχη του τελους για μενα. Πηγαινα καθε μερα στο ιδιο σουπερ μαρκετ, την ιδια ωρα για να την ξανασυναντησω. Και εγινε. Αυτη τη φορα της ειπα καλημερα και μου απαντησε. Η πιο γλυκα φωνη του κοσμου. Μολις εφυγε την ακολουθησα απο μακρια. Μενει λιγο πιο κατω. Καθε μερα καθομαι μεσα στο αμαξι και περιμενω να την δω να βγαινει. Καθε μερα το ιδιο βασανο και δεν εχω παρει θαρρος να της μιλησω. Δεν πρεπει να εχει δεσμο γιατι γυρναει σπιτι μονη της. Θελω να την προσεγγισω.