ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω αρχισει και εγω να μισω την πεθερα αν και καποτε την αγαπουσα. Η πεθερα μου ειναι μια γλυκια γυναικα, ομορφη και καλλιεργημενη. Ομως υπηρξε ατυχη στα προσωπικα της. Χωρισε μετα απο 25 χρονια γαμου τον απιστο και αδιαφορο πεθερο μου. Μαζι απεκτησαν εναν γιο. Τον υπεροχο αντρα μου! Η πεθερα μου δουλευε ολη μερα και ο αντρας μου μεγαλωσε με την γιαγια και τους θειους του. Ετσι, οπως καταλαβαινετε ηταν μεγαλη η αδυναμια που του ειχε. Αδυναμια πνιγηρη με δοσεις υπερβολης. Ευτυχως ο αντρας μου το εχει καταλαβει απο νωρις και εχει τον τροπο να την "κοβει". Η κατασταση εχει ως εξης: Μενουμε πανω κατω και μανα - γιος δουλευουν μαζι στην οικογενειακη επιχειρηση. Μεχρι να μεινω εγκυος κυλουσαν ολα ομαλα. Φυσικα παντα ανακατευοταν σε ολα (ανακαινιση στο σπιτι-διοργανωση γαμου-τι θα ψωνισω για να φαμε, κτλ) με εναν ιδιαιτερο τροπο που την εκανε να φαινεται απλα καλοσυνατη και οχι αδιακριτη.Ως εκει εκνευριζομουν καποιες φορες αλλα παντα εδινα τοπο στην οργη ( ακομα και οταν τσακωνοταν με τους μαστορους στο σπιτι γιατι δεν ακολουθουσαν της δικες της οδηγιες , ή εστελνε τα επιπλα που ειχαμε παραγγειλει πισω στο καταστημα γιατι ηταν αισχος οπως ελεγε). Τα προβληματα αρχισαν οταν εμεινα εγκυος. Επαθε εμμονη σε σημειο να κανονισει βαφτιση και νονα πισω απο την πλατη μας. Οταν μπηκα στον 7ο μηνα καθε μερα μου ελεγε πως θα γεννησω προωρα γιατι η ιδια γεννηθηκε προωρη και η μπεμπα μου θα εμοιαζε σε αυτην.Γεννησα και δεν μπορουσα να θηλασω την μικρη γιατι ηθελε η πεθερα μου να χωνει το προσωπο της αναμεσα στο μωρο και το στηθος νου!Οσο και να την εβριζε ο αντρας και να την εβγαζε σηκωτη απο το δωματιο δεν καταλαβαινε και ξαναμπαινε! Επεστρεψα με το μωρο σπιτι και καθημερινα αγοραζε απιστευτες ποσοτητες κρεατος και μου επεβαλλε να τις μαγειρευω επι τοπου ουσα λεχωνα ολιγων ημερων. Κατεβαινε με πυρετο και αγκαλιαζε και φιλουσε το μωρο παρα τις φωνες του αντρα μου και τα παρακαλια μου. Οταν η μικρη εφτασε 2 μηνων προσπαθουσε να με πεισει να σταματησω το θηλασμο γιατι εκανα κακο στο παιδι μου. Το απομονωνονα λεει και του στερουσα την ελευθερια του επειδη ηθελενα την παιρνει μαζι ολη μερα στην δουλεια της ( εχει φαρμακειο).Τωρα που πεθανε ο ενας αδερφος της ( αφησε πισω 2 κορες την ιδια του την μανα και τα αδερφια του και τα ανηψια του ) υποστηριζει πως ο πονος της ειναι αβασταχτος και το παιδι μου ειναι ο,τι της εχει απομεινει στο κοσμο!Παραμιλαει με το ματι γυαλισμενο οτι ειναι το γιατρικο της!Δεν αντεχω αλλο!Ειλικρηνα εχω ερθει πολυ κοντα στο να την χαστουκισω οταν την βουταει απο την αγκαλια μου!Εχει εμμονη μαζι της και εγω εχω χασει τον υπνο μου!Νιωθω οτι θελει να μου την παρει, την θεωρει δικη της! Ο αντρας μου σκεφτεται να την στειλει σε ψυχολογο!θεωρω πως ή θα καταληξω να ζω με αυτη την καταπιεση ή ερχεται η ωρα που θα γινω πολυ κακια νυφη!