ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και είμαι εδώ, να θυμούμαι την πλάση μου, την έναρξη της ζωής μου. Σα μία κλωστή της οποίας το άκρο δε μπόρεσα ποτέ να βρω, αλλά ξέρω με αρκετά μεγάλη ακρίβεια πόσο μήκος έχει. Πώς το ξέρω θα με ρωτήσεις• δε ξέρω τι να σου απαντήσω... Θες η ζωή μου είναι μη ενδιαφέρουσα; Θες δεν έδωσα σημασία όταν κι όπου έπρεπε; Αλλά και πάλι, ποιος ορίζει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι; Γιατί ο κόσμος μας είναι διπολικά κι δυαδικά πλασμένος; Δομημένος άρτια και στοιχειοθετημένος σαν τα τετράδιά μου πάνω στο ράφι, σαν τις λέξεις πάνω στις γραμμές των. Βαρετός για ορισμένους, εκπληκτικός για εμένα. Ικανοποιεί τη βαθύτερη επιθυμία μου για πλήρη ισορροπία και τάξη μέσα στην αέναη αταξία. Θες είναι μία νηνεμία μέσα στη φουρτούνα μου, δε ξέρω... Το μόνο που ξέρω είναι ότι αγαπώ όλες τις μικρές αυτές καθημερινές στιγμές που μου προσφέρουν τόσο απλόχερα ευτυχία, γαλήνη κι ευεξία. Όχι τόσο σωματική, πνευματική. Αυτή μετράει να ξέρεις. Ψέματα σου έχουν πει, μην τους πιστεύεις. Περιγελούν τους ονειροπόλους. Έχουν μάθει μέσα στη μονοτονία, στη βαρεμάρα, στην πλήξη, στη ρουτίνα κι οτιδήποτε απειλεί βάναυσα να διαταράξει τα προηγούμενα το καταδιώκουν όπως ο κυνηγός το θήραμά του. Ένα σου λέω μονάχα: αν αφήνονταν στην ομορφιά του να κάνουν μεγαλεπήβολα όνειρα τότε θα ήσαν ψυχή τε και σώματι ευτυχισμένοι...