ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο περίεργο να ποθείς κάποιον τόσο πολύ, για τόσα χρόνια...Να το νιώθεις, να το βλέπεις πως το συναίσθημά σου αυτό είναι αμοιβαίο...Παρ' όλα αυτά τα μόνα που έχεις να σκέφτεσαι να είναι οι ματιές σας όλα αυτά τα χρόνια..Οι ματιές και αυτός ο κόμπος στο στομάχι κάθε φορά που τον βλέπεις και τον αισθάνεσαι κάπου στο χώρο..Κι αναρωτιέσαι...Είναι ο χρόνος που σου παίζει παιχνίδια; Είναι άραγε όντως αμοιβαια τα συναισθήματα, απλά δεν υπάρχει ο κατάλληλος συγχρονισμός ώστε να εκδηλωθεί αυτό το πάθος; Αλλά και πάλι, ποιος δημιουργεί τον συγχρονισμό; Γιατί εγώ, θα ήμουν διατεθειμένη να χαλάσω ακόμα και την πιο "ιδανική" σχέση, προκειμένου να γευτώ μόνο ένα του φιλί; Αφού εγώ θα το έκανα, αυτός γιατί δεν το κάνει; Μήπως τελικά αυτό το ''τίποτα" που μας δένει, δεν είναι τόσο σημαντικό από την πλευρά του ώστε να αλλάξει τις επιλογές του; Δεν θέλω να το πιστέψω...Ίσως η αναμονή τόσων χρόνων για κάτι που βαθιά μέσα μου ξέρω πως δεν θα έρθει ποτέ, είναι αυτό που το κάνει τόσο ανυπόφορα έντονο..Σε θέλω, Γ...